Lycian Way in Turkije – Kalkan naar Bezirgan, 10 km en 4.5 uur wandelen

Wandelen op de Lycian Way in Turkije, van het plaatsje Kalkan naar bergdorp Bezirgan stond vandaag op het programma. Deze tocht was maar 10 km maar zou mij toch zo’n 4.5 uur wandelen opleveren leerde de app mij. Het was voor mij de vijfde dag op de Lycian Way in Turkije en vond het gebied wel echt heel gaaf!

De dag ervoor had ik 8 uur gelopen en was ik verbrand toen ik door de tomatenkassen van Letoon liep. Ook was ik belaagd door een roedel honden in Kumluova. Eerlijk is eerlijk, ik voelde me daardoor minder fijn… Toch ging ik vol goede moed weer de Lycian Way op. Opgeven moet je niet te snel doen, eerst het een goede kans geven. Ik was nog maar net onderweg…

• Lees ook over mijn eerste dag op de Lycian Way.

Het was nog een beetje fris toen ik vertrok na een ontbijtje bij mijn hotel in Kalkan. De navigatie bracht mij naar boven, naar de grote weg die langs Kalkan loopt. Dan moest ik verder naar boven en uiteindelijk naar rechts. Dat naar rechts was een beetje lastig vinden. Ik was er al 2x langs gelopen toen ik op de plek waar mijn gps het aangaf nog een keer goed keek. Door de bosjes heen zag ik verderop een steen liggen die een rood met wit vlaggetje bevatte. Oke, ik moest dus zelf een weg banen omdat het zo dicht begroeid was geraakt.

Daarna ging het wel even beter…maar helaas duurde dat niet lang. Het pad was telkens dichtgegroeid. Een paar keer werd het onderbroken door nieuwe villa’s die er gebouwd werden. De de aanwijzingen waren niet verlegd maar gewoon weg. Ik vond het erg lastig en werd er erg geïrriteerd door. De bosjes waar ik doorheen moest waren nogal stekelig en ik had natuurlijk een korte broek aan.

Op een gegeven moment, ik was al een paar uur onderweg, had ik het eerste deel gehad en liep ik over een stuk geasfalteerde weg. Vaak loop ik liever op natuurpaden maar deze keer was het erg welkom dat ik de ruimte had. Mijn moeder belde me, beeldbellen via whatsapp en ik kon even mijn irritatie uiten aan haar. Altijd fijn haha!

Op dat moment liep ik weer langs een Ottomaanse cisterne en daar tegenover mocht weer verder omhoog gaan. Het gesprek met mijn moeder weer afgesloten en weer door gegaan. Langs een aantal huizen en dan rechtsaf de natuur weer in. Wederom een smal pad maar wel een goed aangegeven pad. De uitzichten werden weer steeds mooier en breder.

Ik kwam nog even weer een schildpad tegen, zo leuk! En deze mooie sprinkhaan 🙂

Op een gegeven moment hoorde ik van boven iets komen. Er kwam een tegenligger aan. Een man, hiker met bepakking maar niet zoveel dat hij ook kampeerde. Kort gesprekje later vervolgden we onze weg weer. Ik zou het boven op de berg mooier gaan vinden en makkelijker krijgen. Ik heb hem gewaarschuwd voor de vele villa’s die er gebouwd werden en de onderbrekingen daardoor.

En inderdaad, toen ik boven kwam werd het pad breder en kon ik fijn wandelen. Ik liep in een windvrij deel en de zon scheen heerlijk. Het was fijn wandelen!

Niet lang daarna kwam ik langs een heel aantal graanhuisjes. Het waren er wel 50 denk ik, rijen van 3 a 4 diep en wel 10 a 15 lang. Daarna liep ik een vlakte op waar een dorp was. Een heel lang gestrekt dorp wat uiteindelijk een kern had met een moskee, supermarktje en mooi plein. Net daarvoor zag ik het ook al, een hele grote boom waar omheen een mooie verhoging was gebouwd met een bank aan alle zijden. Prachtig! Op het plein zaten er allemaal jonge mannen op de banken, op de verhoging onder de enorme boom.

De oudere mannen zaten aan de andere zijde, bij een gemeenschapsgebouw in de zon. Zo super warm was het nog niet en dus snapte ik wel dat ze daar zaten. Ik liep naar het supermarktje en zag dat ernaast een bord hing voor de bus. Ik werd er niet veel wijs uit dus vroeg het de verkoper in de supermarkt. Hij snapte mij niet maar wel dat ik met de bus wilde en ik snapte zijn antwoord niet. Zo apart altijd dat zo’n man dan wel hele volzinnen terug antwoord, hihi!

Deze oudere man werd al snel ingewisseld door een jongere versie en deze kon toch wel iets Engels. Nee, de bus naar Kalkan ging over 1.5 uur. De bus naar Kas kon ik daar pakken.  Ik moest dus gewoon weer terug waar ik vandaan kwam, hmm… daar had ik niet op gehoopt.

Ik kocht een blikje cola en ging op de bank zitten voor de supermarkt. Half in de zon, half in de schaduw, lekker uit de wind. Ik hou het hier wel een uurtje uit, mijn internet deed het gewoon dus ik ging mijn stories bijwerken op Instagram.

De man van de supermarkt werd ondertussen door iedereen toegeroepen en aangesproken. Andersom ook trouwens. Tot ik in de gaten kreeg dat hij ook elke auto aanhield die er langs kwam en wat vroeg. Ik kreeg het vermoeden dat hij probeerde te regelen voor mij dat ik eerder naar Kalkan kon. En ja hoor, het duurde niet heel erg lang voor hij een lift voor me geregeld had. Ik kon met een man meerijden.

Deze man kon goed Engels en we hebben een leuk gesprek gehad. Ondertussen reed hij over de bergweggetjes met een mooi gangetje en ondertussen zat hij een foto te zoeken op zijn telefoon. Toen hij in de gaten had dat ik mee ging op letten of hij wel goed oplette stopte hij en gaf hij aan dat hij een foto zocht met de bus tijden. Het was 15 uur op dat moment en wat bleek, om 15.30 uur ging de bus naar Kas en dat kon ik nog mooi redden.

De man zette mij af bij de bushalte aan de rondweg boven Kalkan en nog geen 10 minuten later kwam de bus eraan en nam ik plaats. Het was een mooie rit langs de kust naar Kas.

Ik had bedacht dat ik wat langer in Kas zou blijven en dan misschien weer door zou gaan. Het onzekere van de route viel me erg tegen. Geen overnachtingsmogelijkheden te vinden en dan nog weer een bus moeten regelen of taxi ergens naartoe waar je dan hoopt wel wat te kunnen vinden… Ook het feit dat de route op veel delen zo slecht te volgen is.

Vaak moet ik er aan wennen en wordt het na verloop van tijd makkelijker te volgen maar nog steeds raakte ik regelmatig de route kwijt. Al hoewel de Lycian Way in Turkije al zo’n 23 jaar bestaat is het nog steeds niet gangbaar om hem te lopen. Zijn er nog steeds niet voldoende slaapplekken langs de route.

Ik had 3 nachten in Kas en ik kreeg steeds meer de overtuiging dat ik niet meer verder wilde maar dat ik wat anders wilde gaan doen. Eerder dit jaar wilde ik ook al naar Griekenland, toen was het te fris nog en de tickets vanuit Azië waren erg prijzig. Ik wilde het dan als tussenstop doen op de terugweg vanuit Maleisië waar ik een maand heb geleefd in Melaka. Nu kon ik zo met de boot naar de overkant en was ik in Meis, een Grieks eiland. Overal zag ik er reclame voor.

Dat bracht me wel op een idee. Toen ik ging googlen kwam ik tegen dat ik vanaf Fethiye makkelijk met de ferry naar Rhodos kon en vanaf Rhodos ook wel weer naar anderen eilanden, bijv Kreta en Santorini kwamen dan in beeld.  Toen ik mijn vliegticket naar huis ging bekijken bleek dat ik kon omboeken naar Heraklion met als eindbestemming Dusseldorf. Ik had natuurlijk Antalya naar Amsterdam maar dit alternatief sprak me erg aan.

Dus… Ik stop met de geweldige route Lycian Way in Turkije.

Weet wel, ik heb genoten van de uitzichten! Ik vond de vergezichten hier op de Lycische kust echt vele malen mooier dan de uitzichten die ik had op de Fishermen’s Trail in Portugal. Maar in Portugal was alles beter en makkelijker te regelen. Ik ben dan toch wel een luxe mens..

Ik ga niet zitten bikkelen, ik ben geen kampeerder, ik loop niet met kilo’s aan bagage. Wel hou ik ervan om mijzelf uit te dagen, de kilometers te maken maar daarna een goed bed is wel een vereiste. Dat is op de Lycian Way in Turkije echt lastig helaas.

Morgen vertrek ik richting Fethiye, vanuit daar zal ik met de boot naar Rhodos gaan. Na een paar dagen kan ik dan naar Karpathos en na een paar dagen naar Kreta. Dan kan ik mijn resterende tijd daar denk ik heel fijn besteden. Als iemand tips heeft? Uiteraard de Samaria Kloof in Kreta! Die heb ik ooit al eens gedaan maar ga ik misschien wel weer doen.

Iemand nog andere fijne tips voor deze Griekse eilanden?

Wil je meer lezen?

8 dagen op de Alpe Adria Trail – Oostenrijk

Historical Way – Rota Vicentina, Portugal

Wandelen op Ko Adang – Koh Lipe, Thailand

Wandelen in de stad Singapore

Of lees even hoe ik startte met de Lycian Way in Turkije

Wandelen langs de Lycische Kust in Turkije – De Lycian Way – Etappe 1

Ik hoop dat jij net zo geniet van deze mooie wereld als ik doe