Je lijdt dikwijls het meest door het lijden dat je vreest… Hoe zit dat bij jou?

Je lijdt dikwijls het meest door het lijden dat je vreest. Ik wil me al wat langer hier in verdiepen en dan komt het altijd zo op mijn pad. Dat is hoe het leven werkt, maar zie je het ook altijd? Maar dat is weer een heel ander verhaal 🙂 Voor nu werd ik gister gevraagd door een Zwitserse vrouw of ik het niet eng vond om alleen te wandelen. We zaten in een klein lokaal restaurantje in Almograve en zij loopt een deel van de Fishermen’s Trail met haar man of vriend.

Ik vroeg aan haar wat haar vrees was, waar ze dan bang voor was.
Ik zag haar denken… Daarbij stelde ik nog een vraag… Doel je dan op mensen of op dieren?

Ze kon het niet gelijk goed antwoorden. Ik zag haar gewoon denken… Tja, dieren maar ja de meesten zijn al weg voordat je ze echt ziet… Eigenlijk dan mensen, iemand die je dan staat op te wachten na zo’n smal stuk pad zei ze even later. Wij hadden die dag op de Rota Vicentina een aantal smalle paden, geweldige paden, door bamboe en andere bomen gehad. Ze vond het erg stoer van mij dat ik alleen ging. Zij zou het niet durven gaf ze aan.

Het spreekwoord Je lijdt dikwijls het meest door het lijden dat je vreest kwam toen in me op en dus de inspiratie voor deze blog.

Maar is het zo heldhaftig?
Ben ik zo heldhaftig? Echt niet!

Wist je dat de meeste mishandelingen of verkrachtingen helaas toch echt plaats vinden binnen het huwelijk / de relatie of tenminste binnen de kennissenkring. Dat is best heftig toch? Gelukkig staan we daar niet altijd bij stil want als dat zo zou zijn zou deze Zwitserse misschien niet meer met haar man op reis willen haha! Een vorm van geweld en bedreiging die nu erg opkomt is cybergeweld, dit veelal onder jongeren. Maar ja, ook daarvoor hoef ik niet bang te zijn op een mooi wandelpad waar dan ook maar in de wereld.

Dus… je lijdt dikwijls het meest door het lijden dat je vreest

Toen ik in Namibië was had ik op een gegeven moment een luidruchtige buurman. Ik stond op een van de mooiste campsites (Mowani Mountain Camp) die ik heb gehad maar die was wel een paar kilometer verwijderd van de logde waarbij deze hoorde. De buurman waar ik het over had stond 2 campsites terug. Dat was zo’n 50 a 75 meter verderop.

Ik hoorde hem alleen met potten en pannen aan de gang. Op een gegeven moment zag ik in een flits dat hij op de campsite tussen ons in was geweest. Hij liep net weer terug naar zijn eigen campsite. Had hij staan kijken naar mij? Vanaf dat moment ging het in mijn hoofd de verkeerde kant op. Ik stond daar alleen, hij was de enige medekampeerder. Langzaam aan begon het te schemeren en begon ik me meer zorgen te maken over dat ik alleen in mijn tentje zou liggen en niemand zou kunnen waarschuwen als hij wel naar mij toe zou komen..

Wat ik toen deed is de beste stap ever geweest.

En ook iets wat ik vaker zeg…maar toch pas laat ( een uurtje piekeren) dan zelf aan dacht. Ik ben naar hem toe gegaan. Casual kennis maken met mijn buurman. En wat heb ik een super leuk gesprek met de man gehad. Het was een lokale blanke Namibiër die een weekendje ging kamperen, dat deed hij vaker. Na 15 minuten gesproken te hebben nam ik afscheid en gaf hij aan dat als ik iets nodig was ik maar hoefde te roepen.

Wat leuk!
Binnen een half uur zag de wereld er weer totaal anders uit.

Ik was weer helemaal gerustgesteld en had zelfs een hulplijn Just In Case. Dat zou er niet zijn maar toch…altijd fijn om te weten. Ik kon die nacht rustig boven op mijn 4WD in mijn daktent kruipen en hoefde echt nergens voor te vrezen.

Het lijden dat ik vreesde speelde zich alleen in mijn hoofd af.
En precies dat gebeurt er te veel!

Ken jij het onderzoek van Bronnie Ware?

Zij kwam erachter dat de meeste mensen hebben spijt van de dingen die ze niet hebben gedaan in plaats van andersom. Bronnie Ware deed er onderzoek naar en op nr 1 kwam dat de mensen spijt hadden van het feit dat ze teveel hadden gedaan waarvan ze dachten dat een ander dat van hen zou willen of zou verwachten.

Een hele mooie om bij stil te staan!

Doe je dat dan niet omdat je niet wil dat je uit de pas loopt?
Of dat je de ander niet wil teleurstellen?
Of is het leven dan even een sprong in het diepe?

Uiteindelijk ook een soort lijden, je volgt niet je eigen hart.. Je doet niet waar je echte passie ligt..

Als je erachter komt dat je eigenlijk toch iets anders had willen doen…Ga je dan die keuze alsnog maken? Gooi je dan het roer om? Achteraf hoor je mensen altijd juist over die momenten die het meest impact hadden op hun leven. Daar leerden ze het meest. Daar waar ze de meeste vrees voor hadden en het toch deden.

Ik schreef er ooit een heel kort blogje over – Elke dag mogen we weer opnieuw kiezen

Ook het piekeren valt uiteindelijk onder dit lijden.
Pieker jij veel?

Ik las een stuk van de Deense psycholoog Pia Callesen die stelt dat je kunt besluiten om niet op de piekertrein te stappen. Dat ken ik.. Op een bepaald moment in mijn leven heb ik besloten om niet meer heel erg lang zenuwachtig te zijn voor bepaalde momenten. Ik bereid me goed voor, ik weet waar ik aan toe ben en dan moet het goed zijn. Piekeren, zenuwachtig zijn, daaronder lijden, helpt je niets verder. Het helpt je alleen maar verder van je doel af.

Ik ga dan heel bewust met wat anders bezig en hou mijn gedachten daar mee bezig. Dit helpt me juist goed verder. Mijn onbewuste mag haar ding doen.

Ook nu lees ik weer een boek van Ab Dijksterhuis over Inspiratie, hoe krijg je inspiratie, hoe wordt je geïnspireerd? Kun je dat opwekken enz. Ik lees daarin ook weer, net als in zijn boek over het slimme onbewuste, dat je op een gegeven moment je onbewuste het werk moet laten doen.

Je stopt er heel veel in en dan op een gegeven moment gaat het onbewuste er wel mee bezig. Daar hoef jij niets voor te doen. Het onbewuste zorgt dat je de juiste ingeving krijgt, dat je de juiste combinaties gaat zien en dat jij de juiste informatie boven krijgt als je dat nodig bent. Ab gebruikt als metafoor de bemanning in het onderschip wat hard werkt terwijl de kapitein alleen de juiste informatie aanreikt.

Dus.. Je lijdt dikwijls het meest door het lijden dat je vreest?
Maar waarom?

Waarom doen we onszelf dit aan?

Kun jij het stoppen?
Ben jij je ervan bewust?
Raakt het jouw dagelijks leven?

Stel je zelf deze vragen eens maar neem niet het genoegen met het eerste snelle antwoord. Ga eens echt op zoek bij jezelf. Ons brein staat altijd op de energie spaarstand en wees daar bewust van. Op dit soort zelfonderzoek is het eerste antwoord eigenlijk NOOIT het beste antwoord.

Deze wordt alleen maar aangereikt omdat we ooit bedacht hebben dat het zo zat… Nu kies je waarschijnlijk een andere conclusie, ga daar naar op zoek!

Omdat ik bezig ben met de cursus tot life coach lees ik natuurlijk andere onderzoeken en super interessante boeken. Gesprekken die ik voer hou ik ook tegen het licht met deze cursus in mijn achterhoofd. Super leerzaam allemaal! En daaruit kwam deze blog ook voort. Zo heb ik in de laatste jaren al wel wat meer inspiratie blogjes geschreven, lees er eens wat meer als je dat leuk/interessant vindt.

Mind over Matter

Gebruik de Kracht van Positief Denken in jouw Voordeel

Geniet van het Moment – De weg naar het Geluk

Lessen die ik al eerder leerde – Vipassana

En op een mooie wandeling kun je heel fijn nadenken…of juist niet 🙂

Ga Mindful Wandelen – Tips voor Meditatief Wandelen

Ik hoop dat jij net zo van deze mooie wereld geniet dan ik