Camino Frances . . Mijn doel bereikt! – Een wandeling van 780 km

Toen ik dit schreef was het een maand geleden dat mijn Camino Frances eindigde… Ik had gewoon een wandeling van 780 km volbracht! Nog steeds kijk ik terug op dit avontuur als de beste reiservaring ooit.

Ik mis mijn pelgrimsleven… mijn pelgrim familie…

Ik ben in Colombia en schrijf nu mijn ervaringen van de laatste week van mijn Camino Frances. Intussen heb ik Portugal bezocht en ben ik in Cuba geweest….Maar in gedachten ben ik nog steeds die pelgrim…

Dus laat ik er nog wat meer over schrijven.. Ik droom graag nog even weg in mijn pelgrimstocht

Mijn laatste update eindigde toen ik in Villafranca was en toen had ik reeds 29 dagen gelopen…

Ik moest nog een paar dagen lopen voor ik er was… Het werd kouder naarmate we hoger kwamen te zitten in het landschap van Galicië. Maar juist daarvoor waren de ochtenden juist echt geweldig! De ochtend mist maakte het juist zo mooi om hier nu te lopen op de Camino Frances. Aan de andere kant mistte ik op dit stuk van de route wel bankjes langs de route. Alleen in de plaatsjes langs de route kon je zitten en daar kon je natuurlijk ook gelijk een cafe con leche halen.. Ook niet slecht natuurlijk!

De laatste kilometer van mijn geweldige ervaring beautiful

De Camino Frances!

Dag 30 La Faba naar Tricastela 26.2 km

Ik begon vroeg in de ochtend de berg op te lopen. De dag ervoor had ik het grootste gedeelte al wel gedaan dus alleen het zwaarste deel had ik bewaard voor deze ochtend.

Het zicht terug naar de zonsopgang was geweldig!

Hoe hoger ik kwam…en dichterbij O Cobreiro.. het dorpje boven op de berg.. hoe kouder het werd. Het was mistig en daardoor extra koud! De wind maakte het nog erger.. En toen ik dan ook bovenop de berg was vond ik het heerlijk om een warme kop koffie te doen met Lola en haar gezelschap, beide uit Australie.

Na die heerlijke warme koffie begon het weer ook op te klaren.. maar zoals je kan zien een mij..en mijn kleding was het nog steeds best frisjes!!

Ik heb een geweldige dag gehad, de uitzichten waren geweldig onderweg! Ik was op een gegeven moment op zoek naar een plek om te lunchen toen ik door een dorpje liep. Er stond een oudere dame aan de kant van de weg. Ze was gekleed in een broek, een jurk, een lange jas… ze had het kennelijk nog koud 🙂 Ze vroeg me iets en ik kon haar niet gelijk verstaan. Toen vroeg ze waar ik vandaan kwam.. ik vertelde haar dat ik Nederlandse was.

Toen vroeg ze me of ik een pannenkoek wilde 🙂

Haha, geweldig! Ze kende het woord in het Nederlands en het bordje wat ze voor zich hield daarop lag nog 1 pannenkoek voor mij. Ze strooide er wat suiker overheen en vroeg of ik een donatie had voor haar. Uiteraard had ik die en betaalde haar een euro. Ik vroeg om een foto van haar maar ze wees een keer op al de kleren die ze droeg en zei dat ze dat liever niet had.. Wat zou dat juist om die reden een leuke foto zijn geweest 🙂

Ik had nog wat olijfjes en op een gegeven moment had ik en plekje gevonden met een mooi uitzicht. Ik heb hier even lekker gezeten en van mijn olijfjes met een uitzicht genoten!I

Dat is toch een geweldig uitzicht?

Net voor Tricastela liep ik door het dorp Ramil. Ik had in mijn boek van de Camino Frances al gelezen dat deze genoemd werd doordat er een boom stond die eeuwenoud is! 800 jaar maar liefst. Ik had gehoopt dat ik deze niet zou missen….maar toen ik dit dorp binnen kwam werd mij duidelijk dat ik die ook zeker niet kon missen.

Midden in de weg prijkte dit geweldige exemplaar!

Dag 31 Tricastela naar Barbedelo 29.1 km

Vanaf Tricastela kun je meerdere routes nemen naar Barbedelo. Ik nam uiteraard de route die het mooist is, dat is tevens altijd de langste route… Deze route koos ik omdat deze me langs het bekende dorpje Samos bracht.

Samos is bekend omdat er een geweldig oud klooster staat en die wilde ik natuurlijk even zien. Het pad daarnaar toe bracht eerst langs de grote weg maar daarna door super oude en achtergebleven plaatsjes in het Galicische landschap. De tijd is hier echt stil gaan staan…zo’n 100 jaar geleden.. Echt heel apart om te zien. Het was nog redelijk donker en dus kon ik niet goed foto’s maken.

Ik kwam deze hele weg ook geen pelgrim tegen totdat ik in Samos was een paar uur later. Eerst ging ik naar het klooster en kwam er achter dat alleen de shop open was. Daar kon ik dus alleen een stempel krijgen en nog niet het klooster bezoeken. Toen liep ik naar het eerste en de beste restaurant en ging zitten voor een ontbijt. Wederom zag ik Maureen uit Australie, zij liep ook de lange route…alleen. Ik ging haar vanaf nu steeds vaker zien.

Is dat niet een geweldig uitzicht?

Ik liep door naar Barbedelo. Dit is een plaatsje een paar kilometer na Sarria. Veel Spaanse pelgrims starten daar omdat je dan de laatste 100KM loopt en dus zou het druk zijn. Ik had daar niet zoveel zin in en dus ging ik door. Er werd al gewaarschuwd dat de camino dus drukker zou zijn vanaf nu door deze nieuwe deelnemers, pelgrims. Ik ging dus weer van de meest benoemde stops in de boekjes af en hoopte zo niet in de groepen te komen lopen die net starten. Ze vertelden me dat het nogal feestmakers waren en niet zo zeer de pelgrims zoals ik ze nu al bijna een maand mee maakte..

In het kleine plaatsje Barbedelo (15 mensen woonden er) vond ik een heerlijke alberque met een zwembad! Dit is echt wel heerlijk aan de pelgrimstocht hoor! Nu al een paar keer een herberg met zwembad gehad voor maar 10 euro per nacht. 10 euro voor een bed, een douche en een zwembad!

Hoe goed is het leven als pelgrim?

Dag 32 Barbedelo tot Ventas de Naron 31 km

Na ongeveer 8km lopen kwam ik in een plaatsje waar het 100km paaltje zou moeten staan. Eerst kom je er 1 tegen die nep is..maar even later zat ik dan toch echt aan de laatste 100km! Uiteraard maakte ik er een klein filmpje van! Ik was blij dat ik het gehaald had.. Dichter bij mijn doel, ik ging het halen!! Niet dat ik er ooit aan getwijfeld had…maar toch… 32 dagen was ik al aan het wandelen en ik ging maar door en door en kwam dichterbij en dichterbij .. Het voelde super!

Het zou een lange dag worden met 31 km. Ik wilde voorbij Portomarin gaan.  Het was een mooie dag wandelen en een paar km voor Portomarin ontmoette ik 2 mannen die wel in Portomarin gingen overnachten. Ik heb tot aan daar met hen gelopen en toen kwam ik bij de poort naar de stad Portomarin Maureen weer tegen. Zij ging ook niet stoppen en wilde net als mij ook naar het volgende dorp. Het was half 12 en dus hadden we nog alle tijd. Een lunchstop in de volgende plaats leek een goed idee.

De lunchstop was nog 7 km terwijl onze boekjes toch anders zeiden.  Na 7km niets te zijn tegen gekomen onderweg ging ik langs de weg bij een soort van restaurant zitten. Ik zag al snel een bekend gezicht: Ignasi! Hij verwelkomde me en we spraken even. Het was al een lange tijd geleden dat we elkaar zagen.

Ik vond dat echt geweldig aan de Camino Frances

Soms zie je elkaar dagen, weken niet en dan ineens zie je elkaar weer. Ik had een tijd met Jerry en Terry gelopen en Ignasi had ik in die tijd gezien. Volgens mij zag ik hem voor het laatst in Sahagun toen we in die oude kerk sliepen. Ignasi vertelde me dat ik niet in het volgende dorpje moest stoppen maar 1 verder, daar waren betere albergues en een winkeltje. En dan zouden we elkaar weer spreken.

Ik had mijn lunch en Maureen kwam ook net binnen lopen. Ook zij was verbaasd over de afstand die er tussen had gezeten. Zij ging zitten en bestelde lunch.

Maureen liet ik weer achter en begon te lopen. Ik ging naar het tweede dorpje en checkte in maar de eerste albergue was vol. Toen ik naar de tweede herberg ging kreeg ik wel een bed. Het was een heel klein dorpje maar toch hadden ze twee herbergen. Het duurde niet lang of ik maakte ook kennis met Barclay, de man waar Ignasi al een paar dagen mee liep. Gezellig! Tot mijn verbazing zag ik ook ineens Sean lopen, de Ierse man die ik al heel vaak tegen gekomen was. Ook hem had ik al 2 weken niet meer gezien!!

Dag 33 Ventas de Naron – Melide 27 km

Het begon kouder te worden in de ochtenden, het was mistig maar mooi! Ik begon toen het nog donker was en werd getrakteerd op deze mooie zonsopgang. De mist maakte het wel echt mooi hè?

En even later had ik het volgende uitzicht… Blijft geweldig!

Ik wilde 27km gaan lopen deze dag en Ignasi vertelde me dat we elkaar dan niet weer zouden zien. Hij liep met zijn vriend Camino Barclay en hij liep niet zoveel km’s. We hadden al wel telefoonnummers uitgewisseld en konden zo toch contact houden.

De dag was mooi maar de plaatsen waar ik kon uitrusten en een kop koffie en tortilla kon kopen kon ik niet echt vinden. Waar ik dan eindelijk koffie kon krijgen hadden ze geen tortilla maar een droog stuk brood.. Dat was wel erg jammer en mistte ik …

Dat hebben ze dan toch echt beter voor elkaar op de eerste paar honderd km van de Camino Frances!

Op een gegeven moment zat ik een kop koffie te doen aan de kant en kwam Sean er langs lopen. Samen even gezellig koffie gedaan en even later liep ik door. In Melide vond ik de municipale alberque en niet lang nadat ik ingecheckt had kwam Sean binnen lopen.

En toen kreeg ik een berichtje van Ignasi. Hij vertelde dat hij toch ook in Melide was en dat hij pulpo ging eten. Ik dacht WAT? Ik wist niet wat het was maar Ignasi legde het uit. Het was octopus en… het was een specialiteit in Melide. Hmm…ik ben niet echt van de octopus maar wilde het wel proberen. En het leek me juist wel gezellig om met Ignasi wat te gaan eten dus sprak ik af.

Die middag at ik Pulpo in Melide – Pulpo City!! Ik moet eerlijk toegeven dat ik wel lekker vond. Het was echt vlezig en dat had ik niet verwacht. Het was lekker gekruid met wat paprika en olie. Ik kan het wel aanbevelen om het te proberen. Eerlijk is eerlijk, het randje vond ik niet lekker maar de binnenzijde wel. Het randje zitten de zuignapjes van de intkvis nog op 🙂

Die avond zaten we met een leuk gezelschap aan tafel. De hele groep at uiteraard pulpo! Maar deze keer koos ik wat anders… Niet nog een keer 🙂 De groep die je hierboven aan tafel ziet zitten heeft 7 nationalitieten: Belgisch, Duits, Inbar uit Israël, Fernando uit Brazilië, Barclay uit Canda en Ignasi uit Barcelona.. Ik zal niet Spanje zeggen want hij woont natuurlijk in Catalonie.. en ik dan dus uit Nederland.

Dag 34 Melide to Pedrouzo 39 km

Mijn gids gaf aan dat ik naar Pedrouzo zou moeten de volgende dag. Het zou zo’n 35 km zijn maar andere boeken zeiden dat het meer was… Ik wilde op vrijdag in Santiago binnen komen dus liep ik deze afstand.  Het was dodnerdag dus ging ik die km’s lopen. Als je op vrijdag binnen komt lopen dan heb je de grote pelgrimsdienst en dan wordt de botafumeiro ook aangestoken.

Mijn gids zei dat dit alleen gebeurde op de vrijdagmiddag en dus wilde ik er dan zijn!

Dus ik startte die ochtend vroeg, om 7.15 uur zat ik nog een kopje koffie te drinken bij een herberg in Melide. Op dat moment kreeg ik een bericht van Ignasi dat hij al aan het lopen was. Hij liep alleen want Barclay voelde zich niet goed en wilde een korte dag maken. Barclay ging lopen met de Israelische Inbar die ook alle tijd had.

Na een paar km op de weg zag ik Ignasi ineens aan de kant van de weg zitten. Hij zat zijn ontbijt te eten. Ik kwam erbij zitten, bestelde ook een ontbijtje en even later liepen we samen op de Camino Frances. Het was erg gezellig samen en hadden wel een klik!

We kwamen zelfs wat Nederlandse koeien tegen 🙂

We gingen naar Pedrouzo en hadden een goede dag wandelen achter de rug. Wel had ik iets te snel gelopen zodat ik wat last kreeg van mijn schenen. Ik kreeg een zalfje van Ignasi om erop te smeren, hij had dit gebruik net na Sahagun vertelde hij. Vandaag had hij vlot gelopen omdat hij dacht dat dit mijn tempo was. Op de Camino Frances had ik echt de reputatie van snelle wandelaar te zijn…Vandaag was het toch te snel gegaan…

Dag 35 Pedrouzo tot Santiago de Compostella 20 km

We begonnen die dag van de Camino Frances te lopen en ik had gelukkig geen pijn meer. Ignasi en ik besloten wel om lekker rustig te lopen en de tijd te nemen op deze laatste dag. Wel begonnen we vroeg zodat we tussen de middag in Santiago zouden zijn. Dat is natuurlijk een mooi tijdstip om binnen te komen, op dat grote plein…bij die grote kathedraal!!

We hadden een kop koffie na 3 km. Ik zag daar natuurlijk weer eens Maureen en haar 2 vriendinnen. Ze hadden voor vandaag, de laatste dag, besloten om samen te gaan wandelen.  Iedereen was in een andere doen vandaag, voor iedereen was het de laatste dag. Het was vreemd… Je kon het gewoon zien en voelen aan alles… Iedereen nam lekker de tijd voor alles en begon al terug te blikken op hoe het was gegaan…

Ignasi en ik liepen door en hadden lol samen!

En toch ook kwamen we Maureen weer tegen! Maureen staat hier rechts van mij. We namen maar even de tijd voor een selfie!

Bij Monte de Gozo hadden we onze laatste stop. Dit is net voordat je de stad Santiago in gaat. Het was een beetje bewolkt en het mooie uitzicht wat je zou kunnen hebben op de kathedraal bleef achterwege. Bij Monte de Gozo is een kerkje en je kunt er een kopje koffie halen bij een klein koffietentje. Hier kwamen we Fernando uit Brazilië weer tegen. Het laatste stuk liep hij met ons mee!

We hadden nog 3km te gaan…langzaam starten we weer aan het allerlaatste stuk van deze 800 km… Ik was aan het denken..aan het wandelen… naar het eindpunt aan het wandelen. We waren er bijna!! Als je start, in Frankrijk nog, dan kun je het je haast niet voorstellen… En nu liep ik daar… 35 dagen later…800 km verder…

En ineens ben je er!

Fernando en Ignasi lopen het laatste stuk in de wijken van Santiago

We begonnen muziek te horen en dus startte ik mijn telefoon zodat ik het kon filmen

Net voordat we het grote plein bij de kathedraal op liepen..

Ja….we waren ‘gefinished’.

het was klaar…

Ik stond daar.. ik voelde geen halleluja stemming.. Ik wist even niet meer waar ik nu naartoe moest… Wat nu?

Ik had mijn doel bereikt.. ,

dat doel waar ik al een maand naartoe liep…

en het maakte me niet blij dat ik het bereikt had..

Het moment dat je voet op het plein zet stap je uit je pelgrimsleven… ’t leven waar ik zo van genoten had de laatste 35 dagen. Dat leven wat zo makkelijk is, het leven wat zo fijn voelt en zo simpel is.. Elke dag doe je wat je doet, je wandelt… checkt in, wast je kleren, relaxed en zorgt dat je voeten rust krijgen, eet, slaapt en hetzelfde herhaalt zich.

Je hoeft niet meer na te denken.. Je doet wat je hoort te doen op de camino..

wat we als Camino familie doen…

De desillusie was enorm!

Op de een of andere manier had ik verwacht dat ik een soort overwinning zou voelen. Dat ik in een feeststemming zou zijn. Dat ik erg trots zou zijn op wat ik had bereikt.. Niets was minder waar.. Ik stapte uit het leven van de pelgrim en ik wilde dat nog niet… Ik was nog niet klaar met mijn camino..

We moesten verder, we moesten natuurlijk de Compostella ophalen.. Het was even zoeken maar toen waren we er en konden we in de lange rij gaan staan.. 2 uur hebben we er op gewacht.

Die avond gingen we naar de kathedraal en zagen we de enorme botafumeiro heen en weer gaan in de kathedraal. Het was echt indrukwekkend om te zien! De non die zong klonk ook echt geweldig, haar stem was zo helder en mooi! Ik kon er natuurlijk geen woord van verstaan maar ik voelde me verbonden en het hoorde wel echt bij het afsluiten van deze bijzondere tocht!

Wist je dat Santiago de Compostela op de UNESCO werelderfgoed lijst staat?

Ik leerde van Ignasi dat je vis moet eten als afsluiter van je Camino Frances als je in Santiago bent dus dat deden we! Twee keer zelfs!

Die zaterdag heb ik een lange tijd doorgebracht op het plein bij de kathedraal. Ik zag pelgrims binnen komen met het zelfde gevoel dat ik had. Doel bereikt…en nu??

Ik zag bij een paar dezelfde teleurstelling op het gezicht, in hun ogen als dat ik had gehad die vorige dag… Het moment dat je beseft.. het is over…

Dat je uit het leven als pelgrim gestapt bent… Dat je naar huis kan gaan…of mag gaan doen wat je bedacht had…

Ik heb een grote les geleerd

En het is een les die we allemaal kennen

Geniet van de weg zoveel je kan….

Het doel bereiken is niet eens wat er toe doet uiteindelijk….

—

Na deze 35 dagen ging ik verder naar Portugal en bezocht ik Porto. Je kunt natuurlijk een Spanje in duiken en bijv een stedentrip Cordoba plannen.

Deel je deze blog?

—

De Rother wandelgids voor de Spaanse St. Jacobsroute is net 2024 weer opnieuw uitgekomen. Ik had deze gids ook bij mij tijdens mijn eerste pelgrimstocht en vond hem ideaal. Bestel jou De eerste 200 km van de Camino Frances

Van 200 tot 400 km op de Camino Frances

Van 400 tot 600 km op de Camino Frances

—

En jij..

Ga jij een Camino lopen?

Als je praktische tips zoekt:

Budget voor je pelgrimstocht

Paklijst voor je pelgrimstocht

Trekkingstokken –  Wel of Niet

Een dag uit het leven van een Pelgrim

Wandelen bij warm of koud weer op de Camino Frances

Er zijn natuurlijk ook andere pelgrimsroutes te lopen in Europa! Ik liep een klein stukje van de St Olavsleden in Noorwegen.

Wandel op de oude Pelgrimsroute St Olavsleden – Pelgrimeren in Noorwegen

Ik hoop dat jij net zo geniet van deze mooie wereld dan ik!