Avontuurlijk Reizen – Sossusvlei en Deadvlei, het meest iconische plekje van Namibië – Sesriem

Als jij op rondreis gaat in Namibië mag je het meest iconische plekje van Namibië niet missen. Het prijkt op de meeste ansichtkaarten en bij een reclame filmpje van Namibië zul je altijd de iconische bomen van de Deadvlei zien. Ik reed met mijn eigen 4 WD en dus viel mijn bezoek op zijn minst onder avontuurlijk reizen. Lees meer over mijn gehele trip die maar liefst 10 weken duurde.

Wil jij ook avontuurlijk reizen?
Lees dan zeker verder hoe mijn bezoek aan de indrukwekkende en iconische Sossusvlei verliep.

Toen ik aankwam in Sesriem kocht ik als eerste natuurlijk de permit voor mijzelf en voor de auto om het Nationaal Park wat het meest iconische plekje van Namibië omsluit. Hier kun je niet omheen want er stond een toegangscontrole die mij wees op het centrale gebouw wat er staat en het kantoor herbergt voor de permits. Het kantoor herbergt ook maar gelijk de lokale supermarkt en de bar en restaurant.

Hoe handig? Weet je gelijk waar je daarna boodschappen kan doen.

Campsite van Sesriem

Ik verbleef schuin achter dit gebouw op de campsite van Sesriem en ik kreeg een campsite aangewezen. Deze was fijn dichtbij het zwembadje en bij het centrale toiletten en douche blok. Het is hier super toeristisch en dus massaal. Ik besloot om voor de zonsondergang alvast het gebied in te gaan.

Bij zonsondergang gaat de ketting over de weg en mag je er niet meer door. In de ochtend, bij zonsopgang, gaat de ketting er weer voor weg en mag je het park weer in.

Avontuurlijk Reizen Sossusvlei
Het meest iconische plekje van Namibië – Sesriem

Ik reed niet heel erg ver maar bij een zijweg sloeg ik af en aan het eind liep ik een stukje en maakte ik een leuke yogapose foto. Blij met deze leuke foto en met een goed gevoel voor de trip van de volgende dag reed ik terug en zette ik mijn tent op. Het was super warm en ik kookte mijn eten en bleef nog een tijd buiten zitten.

Mijn buren hadden feest, ze stonden met 3 voertuigen op een grote campsite en ik heb hen nog lang gehoord nadat ik al in mijn tent lag. De volgende ochtend wilde ik er voor zonsopgang uit zijn. Dus moest ik mijn tent ingepakt hebben en bij de poort staan om als eerste het gebied in te rijden.

Na een korte nacht slaap pakte ik in het donker mijn tent in. Ik was blij dat ik al ruim een week onderweg was en de tent dus al een aantal keren afgebroken had en wist hoe het moest. Op tijd stond ik voor de poort en kon al snel doorrijden. Ik begon te rijden, al snel had ik een auto achter me zitten die met me mee reed. Je mag er 60 km per uur en ik moest ook nog 60 km afleggen. Ik snapte niet hoe ik dat zou kunnen redden om dan bij Sossusvlei te zijn….

Op een gegeven moment zag ik dat de auto die achter mij reed stopte, ik reed nog een stukje door. Ik zag een andere auto aan de kant staan en langzaam aan begon het ook lichter te worden. Ik besloot iets verder op ook te stoppen. De lucht kleurde al rood en de zon kwam op. Sossusvlei haalde ik niet voor de zonsopgang.

Later begreep ik dat ik eerder had moeten stoppen bij de Dune 45, ik vermoed dat de mensen achter mij daar wel van de zonsopgang hebben genoten.. Ach ja je kunt niet alles hebben he?

Ik stond in mijn eentje, in een kale wereld met enorme duinen om mij heen… Het was er koud en ik deed mijn trainingsjack aan. Ik stond er op mijn slippers en deed ook mijn schoenen aan. Dat is dan het voordeel van alles in je 4WD bij je hebben. Na nog even om mij heen hebben gekeken bedacht ik me dat ik maar door reed naar Sossusvlei en Deadvlei.

Toen ik op een gegeven moment bij een soort parkeerplaats uitkwam bleek dat de start te zijn van mijn avontuur. De asfalt weg bleek hier te stoppen en ik reed verder op een bruine zandweg. Het had geregend in de laatste dagen/weken en dit was nog erg zichtbaar. Ik reed in de sporen van mijn voorgangers, die van vanmorgen maar ook die van de dagen ervoor. Ik vraag me nog steeds af wat nu de weg was… Er liepen meerdere banden sporen en ik koos lukraak, op geluk en gevoel…

Op een gegeven moment zag ik een aantal auto’s staan. Mensen waren gaan lopen en ik zag niemand meer bij die auto’s. Her en der in de vroege, mistige ochtend zag ik mensen lopen op de gebarsten woestijngrond.

Het was mystiek, het was super vreemd en eigenlijk wist ik niet waar ik was.

Maar ik begon ook te lopen, zonder water (kwam ik later achter) en alleen met mijn camera en kleine tasje. Ik liep steeds verder en ik steeds verder zag ik nog meer mensen lopen, ik zag ze hoog op een duin lopen en bedacht me dat ik dit ook wilde.

Ik liep verder en verder en uiteindelijk hoger en hoger. Het werd ook warmer, de zon brak door de mistige ochtend wolken van die ochtend. Toen ik al best hoog op de duin stond en eigenlijk elke keer naar links had gekeken aar het meer wat er gevormd was door de regenval van de laatste tijd zag ik ineens aan mijn rechterhand een vallei. toen het lichter werd zag ik steeds duidelijk dat ik naar beneden keek in de Deadvlei!

Die had ik niet verwacht! Ik kon mij niet herinneren dat ik een bordje tegen was gekomen met afslag Deadvlei hier rechts..of vanaf hier nog 1km lopen naar Deadvlei…

Ineens keek ik op het meest iconische plekje van  Namibië – De Deadvlei…

Deadvlei – Meest iconische plekje van Namibië

Na nog een tijdje op deze hoge duin te hebben gelopen ben ik naar beneden gegaan. Later begreep ik dat voor velen het juist de uitdaging was om helemaal door te lopen en dan aan de achterzijde van de Deadvlei naar beneden te rennen… Het is een van de hoogste duinen in dit gebied en geeft je natuurlijk wel een geweldig zicht op de Deadvlei. Deze duin wordt ook wel Big Daddy genoemd.

Ik kwam halverwege de Deadvlei naar beneden en toen de zon er net doorkwam liep ik tussen de iconische dode bomen van de deadvlei door. Er waren nog 4 andere mannen en later kwam de jongeman die net achter mij liep op de duin ook naar beneden.

Met z’n zessen liepen we daar te fotograferen, elke hoek te pakken en te kijken waar het plaatje het mooist zou zijn. Ik ben een tijd gaan zitten tegen een boom aan, kijkend naar de omgeving, de plek in mij op te nemen en de serene rust te voelen van de vroege ochtend in de Deadvlei..

Ik liep hier al ruim een uur en het werd warm. Zonder water mee te nemen was ik in de vroege, koude ochtend bij mijn auto weggelopen.

Het is jammer, achteraf, dat ik het beeld niet heb gezien zoals de mensen op onderstaande foto. Uitkijkend over Deadvlei vanaf die hoogste duin, Big Daddy. Wat een  imposant gezicht moet dat zijn. En zie je de mensen halverwege? Die dus die paar honderd meter naar beneden rennen?

Na een uurtje ben ik terug gelopen naar mijn auto, ik had geen enkel bordje gezien en mijn voorbereiding was ook niet perfect dus ik wist eigenlijk niet waar ik naartoe moest rijden. Even wat drinken en eten en toen ben ik een stuk de andere kant op gaan lopen, in de richting van een hoge duin, dat leek mij een mooie foto!

Als je eenmaal loopt ga je zo best ver, duin op en af…. Op een gegeven moment kwam ik uit bij een ander meer, ik heb er een mooie wandeling deels langs gemaakt en toen ik een jakhals zag lopen bedacht ik me dat ik best ver van de andere mensen af was en dat ik maar eens terug moest gaan lopen.

Met versnelde pas ging ik terug, telkens achterom kijkend waar die jakhals bleef…

Toen ik terug bij de auto was bedacht ik me dat ik wat mensen aan de achterzijde van de parkeerplaats had zien wegrijden. Dus verder het gebied in en richting dat andere meer. Dat ging ik ook doen. Een lage duin over en er leek een pad te gaan. Ik volgde dit pad en kwam uit bij het andere meer wat zich door de recente regenval gevormd had. Omdat ik hier al rondgelopen had vervolgde ik mijn weg die mij om een hoge duin leidde. Daarna kwam ik in een dal om daarna een iets hogere duin over te gaan.

En toen ging het mis – vastzitten in de Sossusvlei

Ik had tot nu toe de ervaring met mijn 4WD dat als ik maar gestaag gas bleef geven hij ook gestaag door bleef rijden…Nu voelde ik me wegzakken en de auto tot stilstand komen. Toen bedacht ik me dat ik nog een extra stand had waar ik de auto op mocht zetten zodat hij nog iets meer power zou hebben om eruit te komen, dat deed ik.

Onder mij voelde ik de auto bulderen en zag ik tot mijn schrik na een aantal seconden het rode zand langs beide zijden van de motorkap omhoog komen. Mijn voet kwam los van het gaspedaal en ik was even stil… En toen dacht ik: kom op.. nog een keer.

Ik gaf wat meer gas en ik zag alleen maar meer rood zand omhoog gaan en met de wind mee weg gevoerd worden…

En toen werd het doodstil om mij heen…
Ik stond in mijn eentje in de Sossusvlei – het meest iconische plekje van Namibie – en ik stond helemaal vast in een rode zandduin.

Ik bedacht me dat ik een auto achter me had gehad toen ik bij het meer was. Zij waren daar vast ook een wandeling gaan maken. Ik bedacht me niets en ben gelijk uitgestapt en terug gelopen. Terug naar het meer, terug naar de plek waar ik hoogstwaarschijnlijk nog mensen zou treffen.

Wat moeten zij wel niet gedacht hebben?  Toen ik daar aankwam zaten zij lekker op een bankje in de schaduw. Ze wilden net gaan ontbijten en dan komt daar een vrouw, vanuit de duinen – vanuit het niets, aangelopen …

Uiteraard wilden ze mij helpen, het ging om een Belgisch stel met een Namibische vrouw en een gids. De man van het stel met de gids gingen met mij mee. Zij hadden een goede auto, iets hoger op de wielen dan die van mij en een sleepkabel. Ik heb er een klein filmpje van hoe dat ging, wat een lol!

Uiteindelijk, nadat de gids ook nog even vastzat, kwamen we beide weer vrij en kon ik met hen mee terug rijden naar het meer. Daar genoot ik van een kop koffie van hen en het napraten over dit avontuur! Ze waren hoogst verbaasd dat ik alleen reisde, dat ik dus alleen aan kwam lopen en dat ik het aandurfde om alleen rond te rijden, als vrouw natuurlijk. Als ik een man was geweest waren ze vast minder verbaasd geweest 🙂

En die jakhals die ik eerder vanmorgen tegen kwam? Die zag ik nu weer, hij zat vaker hier bij dit plekje, vertelde de gids. Hij wordt gevoerd door toeristen en wacht dus op een lekker hapje. Op een afstandje zag ik hem in de schaduw liggen… geduldig wachten op een eventuele lekkernij die een toerist als lokkertje geeft voor een foto van dat beestje.

Was dit onveilig en onverantwoord van mij geweest?

Ik moet zeggen dat ik op geen enkel moment het idee heb gehad dat dit niet goed zou komen. Ook al sta je dan daar zonder ontvangst op je telefoon en in een ogenschijnlijk verlaten stukje van deze mooie wereld. Het was nog vroeg in de ochtend en de gehele dag waren er natuurlijk nog toeristen die langs zouden komen…Ik vind niet dat het onveilig was, ik had me wel beter kunnen voorbereiden op de duinrit en dus meer gas moeten geven.

Maar ja, als je die ervaring niet hebt?

Fijn om dan dus weer te ervaren dat je medemens je met alle plezier helpt en je daarna ook nog een kop koffie aanbiedt om even lekker na te praten en te genieten van de mooie plek waar we waren.

Dune 45 – Meest iconische plekje van Namibië

Toen ik die ochtend terug reed stopte ik natuurlijk nog wel even bij Dune 45. Ik zag nu heel duidelijk het bordje voor de afslag. Er was niemand en dus had ik het rijk voor mij alleen. Ik kon goed de atmosfeer van deze duin in mij opnemen, de omgeving nog eens goed op mij in laten werken. De woestijn, je bent er alleen en het voelt zo groots..

Er is niets wat jou belet om vrij uit te kijken, om je vrij te voelen…om te mogen doen wat jij wil doen daar waar niemand kijkt en waar alle ruimte is.

Het blijft indrukwekkend en ik vind dat moeilijk om dat goed onder woorden te brengen. Je moet het mee maken, je moet er gewoon ooit eens goed de tijd voor nemen. De woestijn, waar dan ook! Breng er eens een dag of 2 in rond. Of als je tijd hebt nog meer…

Wildlife bij Deadvlei – Sossusvlei

Onderweg in deze woestijn kun je toch ook nog wel wat wildlife tegen komen. Ik zag natuurlijk de jakhals die ik hiervoor deelde maar ook deze Oryx spotte ik. Deze rende kort nadat ik de foto nam weg en voor mij de weg over om daarna in de woestijn uit zicht te verdwijnen. Dus hoe stil en uitgestorven zo’n plek soms lijkt, opletten moet je altijd als je hier rijdt. Er kan zomaar een Oryx over de lange uitgestrekte highway rennen. Daarnaast zag ik grote mier achtige insecten.. En veel sporen van kleine insecten in het zand… Er leeft meer dan je zo op het eerste oog ziet.

Sesriem Canyon – Nabij het meest iconische plekje van Namibië

Toen ik de volgende dag weg ging besloot ik nog even om de Sesriem canyon te bezoeken. Via de ventweg van de snelweg waarop ik de heenweg reed kon ik die bereiken. Harder dan 30 a 40 kon je daar niet rijden. Je hebt soms van die wegen die bestaan uit rimpels…dit was er eentje. Hoe irritant? Zo nu en dan reed ik tegen het verkeer in, eh…verkeer? Nee dat was er niet en dus kon ik rechts rijden om net iets minder door elkaar geschud te worden.

Uiteindelijk kwam ik uit bij een bordje wat mij rechtsaf wees naar Sesriem canyon. Best indrukwekkend wel dat je zo boven een afgrond komt te staan. Deze canyon is klein vergeleken bij de Fish River Canyon maar toch nog indrukwekkend als je ziet wat er nog leeft en het water wat er stroomde. Uniek natuurgebied ook! Ongelooflijk veel vogels vlogen rondom mij Sesriem Canyon in en uit.

Wat je moet weten voor jou bezoek aan meest iconische plekje van Namibië

• Uitgangspunt van je bezoek aan Sossusvlei is Sesriem
• In het gebied naar de Sossusvlei geldt 60 km vanaf Sesriem
• Hoofdingang is open van zonsopgang tot zonsondergang.
• Langs de hoofdweg op weg naar Sossusvlei ligt aan je linkerhand de bekende Dune 45
• De duinen in dit gebied zijn de hoogste ter wereld, sommigen bereiken 400 meter, zoals Big Daddy en Big Mama.

• Het laatste stuk vanaf waar de asfaltweg stopt mag je zonder 4WD niet naartoe. Needless to say why… Dus als je geen 4WD hebt kun je vanaf daar een trip boeken bij een van de vele bureautjes in Sesriem.

• Je moet een permit kopen om in het gebied te mogen. Deze koop je bij het hoofdgebouw in Sesriem. Voor een volwassene betaal je 80 NAD en voor je auto 10 NAD

Wist je dat Sossusvlei ‘doodlopend moeras‘ betekent?

Toen ik er was bleek het toch nog aardig nat te zijn. In Deadvlei komen de duinen samen en voorkomen zo dat de Tsauchab River verder kan stromen naar de Atlantische Oceaan. Door de droogte van de Namib stroomt de rivier zelden zover. De pan is grotendeels dus droog. Toen ik er was waren er toch 2 meren nog een extra uniek moment in dit al meest iconische plekje van Namibië.

Verblijf Sesriem Campsite

Deze campsite valt onder het beheer van Namibia Wildlife Resorts. Ik heb op meerdere campsite van hen gestaan en ze zijn allemaal goed met de basics schoon en netjes. Bij Sesriem Campsite zat nog een lekker klein zwembadje waar je nog even fijn kan relaxen.

De campsites zelf zijn afgeschermd van elkaar, maar juist ook voor het inwaaien van het woestijnzand, door halfronde muurtjes.  Deze muurtjes geven het geheel een fijn aanblik vond ik. Lekker je eigen gebiedje waar je je auto mag situeren en waar je een zitje kan maken voor je avondeten. Op elke campsite is natuurlijk een plek waar je veilig kan braaien. De waterkraan is op het openbare gebied en veelal niet ver weg van je campsite.

• Genoeg inspiratie om ook te gaan boeken? Kijk eens rond waar je allemaal je tent kan opzetten of een logde kan boeken.

Hoe kom en ga je naar het Meest Iconische Plekje van Namibië?

Komen & Gaan

• Aus – Sesriem

Ik kwam vanaf Aus naar deze geweldige plek. Dat is zo’n 350 km rijden en daar kun je ongeveer 4.40 uur over doen. Wat ik heel fijn vond, en waar ik dankbaar gebruik van gemaakt heb, is dat het klein plaatsje Betta op de weg lag. Ik heb er geluncht, lekker rond gekeken en gewandeld. Een leuk gesprek met een Duitser die op de motor rond reed en een informatief gesprek met een Duitse gezin uit Windhoek wat hier al een paar generaties woonde.

Ik besloot daar om een hamburger te nemen waar een Oryx burger in zat. Ik vond dat ik dat wel moest proberen .. Zo in Afrika. Ik moet eerlijk bekennen dat ik me voornam om ook wat ander ‘game’ te proberen maar dat ik me hier niet toe kon zetten. Zo lekker vond ik het droge vlees niet. Aan wild zit toch een speciaal smaakje, beetje houterig en taai.

• Sesriem – Weltevrede / Solitaire

Toen ik verder reisde ben ik gegaan naar een geweldig plekje in de Naukluft Mountains. Ik verbleef een nacht bij Weltevrede. De rit was heerlijk en kort. Het was namelijk maar 49 km en daar had ik een klein uurtje over kunnen doen. Ik had de hele dag over om aan het fijne zwembad te liggen, mijn bezoek aan het meest iconische plekje van Namibië delen met de wereld. Toen ik de volgende dag weer verder ging duurde het een uur voor ik bij Solitaire kwam, dit was nl 37 km

Misschien ken je Solitaire omdat de Nederlander Ton van der Lee er een paar jaar heeft gewoond en het boek Solitaire er over schreef. Ik had het boek nog niet gelezen maar het lag er op de toonbank en dus kocht ik er een exemplaar.

• Sesriem – Swakopmund

Deze rit zou je een kleine 400 km opleveren. Reken er dan op dat je die dag wel een fijne stop bij Solitaire ‘moet’ maken en dat je door geweldig gebied rijdt. Je zal er de hele dag mee bezig zijn als je het mij vraagt, tenminste 5 uur rijden. Ik vond het geweldig om er te rijden en heb meerdere keren even stil gestaan en nog denk ik dat ik dat te weinig heb gedaan.

Deel je deze blog over het meest iconische plekje van Namibië?
Of bewaar je hem voor later?

Meer over Namibie lezen?

Bezoek de spookstad Kolmanskop en kuststad Lüderitz

Alles wat je moet weten voor jouw bezoek aan Spitzkoppe

Hoogtepunten Damaraland – Twyfelfontein, Palmwag, Skeleton Coast etc

Wat te doen bij Waterberg Plateau National Park

Bezoek het unieke kokerbomenwoud en de Tuin der Goden – Keetmanshoop

Lees ook de volgende handige feiten over Namibië eens

10 handige feiten over Namibië – Wat jij moet weten als je naar Namibië gaat

Ik hoop dat jij net zo van deze mooie wereld geniet dan ik.