Wandelen in Turkije – De Lycian Way etappe 2 en 3 – Zinvol Reizen

Wandelen in Turkije, ik doe het nu al voor het tweede jaar achtereen. Het bevalt me heel goed moet ik bekennen. De route Lycian Way is echt een pareltje! Al werd het me wel lastig gemaakt aan het eind van de dag 2 en begin van dag 3.. lees maar eens verder!

Ps. Dat eerste jaar wandelde ik alle valleien van Cappadocië

Wandelen in Turkije – Lycian Way

Etappe 2 Kabak – Gey

Ik begon de dag door naar Ölüdeniz terug te gaan met de Dolmuş (bus). Ik ging eerst geld pinnen voordat ik verder kon. Voor 20 TL terug, kop lekkere cappuccino voor 70 TL en toen voor 20 TL weer terug. Maar een paar duizend TL rijker. Mijn tas weer opgehaald bij het heerlijke Shiva Camp en toen gelijk op pad. Terug naar de route, het was een flinke klim omhoog maar de uitzichten werden alweer snel mooier. Over het deel van Kabak waar ik zat maar ook Kabak beach kwam in beeld.

Toen ik daar liep te kijken naar het uitzicht zag ik in een ooghoek wat bewegen, toen ik keek zag ik nog net een flinke slang zich uit de voeten maken haha. Het ging ook echt snel, de slang kwam van de grond af en voor ik het wist was hij van het pad af en uit beeld. Hoe gaaf? Hij was wel bijna een meter lang en een beetje groenige kleur. Ik hou ervan!

De Lycische kust werd alleen nog maar mooier, de bergen om mij heen werden alleen maar hoger en woester. Wat een super gaaf pad zeg! Aan de linkerkant en voor mij zag ik de bergen en als ik rechts keek zag ik de mooie kustlijn van Turkije. Ik genoot volop en besloot na een tijdje om even te gaan zitten. Voor het eerst een yoga pose en de selfiestick met afstandsbediening tevoorschijn gehaald.

Yoga en Wandelen – Dat gaat best goed samen

Toen ik even later weer verder liep was er nog een mooiere plek! Wandelen in Turkije blijft je verbazen. Daar ook maar even weer een foto gemaakt! Toen ik daar nog kort even zat leerde ik Erdinc kennen. Hem zou ik die dag nog een paar keer treffen. Hij bleef daar nog even zitten en ik ging door. Mooie paden langs de bergwand om uiteindelijk in het kleine dorpje Alinca uit te komen. Gelijk na het bos kun je al wat drinken bij een oudere vrouw, daar zag ik Erdinc zitten.

In het dorpje Alinca bleef het stel wat ik gister tegen kwam dus ik dacht dat ik misschien hier wel een overnachting kon regelen. Ik besloot eerst wat te gaan eten, het was 13.30 uur dus nog lekker vroeg. Daar kwam ik een Britse familie tegen, vader met zoon en dochter en een ander stel. Allen gingen door naar de volgende plaats.

Prachtige uitzichten op de Lycian Way

Bayram’s house in Gey of ook wel Yediburunlar genaamd was waar ze gingen verblijven… Ik had die naam zeker al gezien op google maps en dus bedacht ik me en nam contact op met Bayram. Ja hoor, ik kon er die avond een kamer krijgen. Super! En dus de Gozleme opgegeten die ik had besteld en de tas weer op en nog een kleine 8km te gaan. En echt! Het stuk wat gelijk na Alinca komt is wel het mooiste stuk tot nu toe!

Het uitzicht vanaf het restaurant was al mooi maar nu liep ik er recht op af. Het ging steil naar beneden en ik kreeg echt de meest geweldige uitzichten. Wat een geweldig pad!  Na nog een tijd langs de Lycische kust te hebben gelopen ging ik landinwaarts en kwam ik landweggetjes te lopen. Op een gegeven moment zag ik een rond gebouw tussen het graan staan.

Ja dat had ik op google maps ook wel gezien, Osmanli Sarnici heette het. Toen ik erin keek zag ik dat het verdiept was en dat er een laag schoon water in lag. Waar het ooit voor gediend heeft weet ik niet. Ik ben er kort even in geweest en deelde de plek met twee Russische meiden en hun twee Dalmatiers. Dus ik bleef er niet lang hangen en liep weer verder. Een lang bospad bracht me daarna langs wat graanvelden en olijfboomgaarden. Hierna duurde het niet lang voordat ik het dorp Gey in liep. Het dorp wat ook wel Yediburunlar wordt genoemd. Gey is dus net echt de afkorting ofzo.

Al snel meldde ik mij bij Bayram en hij nam me gelijk mee naar mijn kamer. Ik had een klein terrasje voor de kamer waar ik heerlijk kon zitten. Ik had snel mijn shirt gewassen en die hing al te drogen. Daarna ging ik zelf onder de douche… Een heerlijke hete douche!

Het diner had ik samen met de Britten en Erdinc die toch ook door gelopen was. Erg gezellig dus!

Wandelen in Turkije – Lycian Way

• 13 km in 7 uur

Etappe 3 Gey – Kinik

Na een gezellig ontbijt met de 3 Britten en Erdinc ging ik alleen op pad. Al snel leerde ik het Amerikaanse stel kennen wat ook in Bayram’s house had overnacht maar zich wat afzijdig hield. Ze waren op een wereldreis en nu 4 dagen aan de wandel hier. Ook zij waren, net als ik, in Fethiye begonnen. Apart he dat we elkaar dan nog niet gezien hebben.  Bij het panorama restaurant, een goede kilometer buiten Gey, kon ik mijn watervoorraad bijvullen en liep het stel door.

Door de hele dag zouden we elkaar nog een aantal keren zien want kort hierna haalde ik hen weer in. Het was een lastig pad, langs de bergwand met mooie uitzichten over de zee, de baai en dus op de bergen. Na een uitdagende wandeling kwamen we een klein dorpje door. Ik nam er een klein kopje thee en het stel kwam me weer inhalen. Zij liepen door. Kort erna liep ik ook weer verder.

Toen ik mijn kopje thee aan het drinken was kwam er nog een oude man langs. Helemaal klaar om het veld in te gaan. Ik zag een groot geweer op zijn rug hangen, hij had een riem om vol met munitie! Hij liep niet heel stevig meer en wankelde zelfs toen hij de laatste tree van de trap nam.. Ik vraag me af of hij nog wel eens wat raakt!

Hierna liep ik een stuk over een grotere weg en door een uitgestrekt dorp. Net voordat ik weer het bos inging haalde ik het stel weer in en kwam ik langs een huis. Ik had iets niet goed in mijn schoen zitten en stond even stil. Zachtjes op de achtergrond hoorde ik een muziekje afgaan… even later kwam er een vrouw uit het huis rennen…naar een kastje wat op een paal voor de woning stond. Ze reikte erin en begon te praten..

Een zelfgemaakte telefooncel? Ik verwachte haast een grote oude telefoon erin maar toen ik haar dat al lachend vroeg wees ze…  Ik liep erheen en keek, ik zag een mobiele telefoon uit de beginjaren van de mobiele telefonie hahaa! Geweldig toch?? Dat zal vast de enige plek zijn waar ze goed ontvangt had!

Een paar kilometer verder, alweer met de Lycische kust in zicht aan mijn rechterhand,  had ik het warm en trek in wat te eten en ging ik zitten onder een boom. Ik had een super uitzicht en genoot van wat dropjes als toetje. Ook nu kwam het stel mij weer inhalen, dit was wel de laatste keer dat ik ze zag.

Kort hierna lette ik niet helemaal goed op en leek het pad naar beneden te gaan. Toen ik dit pad al best wel even gevolgd had bedacht ik me dat ik al best lang geen vlaggetje had gezien. Toen ik de app Trail Smart open deed was ik ook een stuk van het pad af. Dit lag nl een heel stuk hoger, ik wilde in eerste instantie recht omhoog gaan maar na een paar meter leek dit toch echt niet handig. Geen pad en grove stenen/rotsen. Dus weer terug en ja hoor, ik had gewoon een aanwijzing gemist!

Na dit mooie stuk kwam ik langzaam maar zeker dichter bij de kust te lopen, via een klein dorp kwam ik op een verharde weg uit. Ik had de bordjes nog goed gevolgd maar zag dat de route eigenlijk via het binnenland ging. De weg was een stuk korter….maar wel vol in de zon. Ik koos toch voor de laatste. Een klein uur later was ik weer op de route en had ik een heel stuk afgesneden. Ik was al bij Patara strand en dacht daar even wat te gaan drinken maar helaas was de accommodatie verlaten.

Dit is ook wandelen in Turkije – tussen de kassen van Letoon

Ik wilde helemaal naar Kinik en dus ben ik maar gelijk door gelopen. Een lang stuk van zeker een uur over een weg, achter het strand langs, tussen bosschage, geen schaduw. Langzaam maar zeker begon ik te verbranden. Ik had me kort hiervoor wel goed ingesmeerd. Toen ik hier door was kwam ik ruim een uur tussen de kassen te lopen. Tomaten werden hier verbouwd, wat een apart stuk zeg. Kilometer na kilometer kassen. Tussen de kassen stonden huizen, met oude auto’s erbij… en wat spelende kinderen. Toen ik in Letoon aankwam was daar een unesco world heritage site. Opgravingen, ik had de vader van de Britten erover gehoord. Hij was voor deze cultuur en achtergrond zo geïnteresseerd geraakt in deze route. Het kon mij gestolen worden, ik ging hier niet kijken.

Ik moest nog bij het volgende plaatsje zien te komen en dan nog 6 km… Een kilometer verder werd verse granaatappelsap verkocht, hier ging ik even zitten. Een oud half liter flesje was gevuld met overheerlijke sap. Ik dronk het daar zittend op in de schaduw. Hierna trok ik mijn windjack aan om mij te beschermen tegen de felle zon, ik moest namelijk nog wel even!

Eindelijk was ik in het plaatsje Kumluova. Ergens hoopte ik dat er iets zou zijn waar ik kon overnachten maar vergeet het maar. Alleen wat supermarktjes en veel lokale winkeltjes, vooral gericht op de landbouw. Ik liep snel door en toen ik uit het gebied met de kassen kwam kwamen er ook meer honden op straat. Ze blaften agressief. Het voelde echt niet fijn. Wandelen in Turkije voelde ineens niet veilig meer met blote benen…

Ineens kwam er een hond bij een huis weg gerend die blaffend op mij af kwam. Ik zei nog wat maar hij reageerde er totaal niet op… Dit was menens… Ik liep naar de andere zijde van de weg om zodoende aan te geven, ik wil niet bij jou komen. Hij bleef dichterbij komen en op dat moment dacht ik.. Geen oogcontact blijven maken want dat daagt ze ook uit. Toch bleef hij steeds iets dichterbij komen, al blaffende. Met mijn wandelstokken kon ik hem op afstand houden, daar had hij enigszins respect voor.

Toen ik het idee had dat hij het op ging geven kwam er ineens een hele groep honden vanaf de andere kant aangelopen. Echt, de moed zakte me in de schoenen. Dit zou ik niet aankunnen…

Honden tijdens het wandelen ontmoeten is niet altijd fijn..

Wat was ik blij toen er een brommer aan kwam met twee mannen erop. Ik wees naar de honden en waarschijnlijk keek ik er ook heel bang bij. Nee die doen niks, leken ze te zeggen. Ik pakte de bestuurder bij zijn arm en vroeg of ze bij me bleven tot ik er langs was. Dat wilden ze wel en ondertussen was de groep honden al bij ons. Ik schermde ze af met de brommer, ze liepen aan de andere zijde langs en kwamen achter ons te staan. Liepen met ons mee, al blaffende naar ons. De mannen op de brommer hoorde ik naar ze schreeuwen telkens, ze bleven toch wel op afstand gelukkig. Ik zag aan hen ook dat ze dit ook geen normaal gedrag vonden…

Zijn die honden geen wandelaars gewend? Het is toch de vaste route van de Lycian Way. Wel kan ik me voorstellen dat veel mensen dit rare stuk door de kassen overslaan… maar toch?

Van de Britten hoorde ik de volgende dag dat zij ook achterna gezeten waren door honden en dat ze gehoord hadden dat een Fransman gebeten was. Zij hadden nu een paar stenen in hun broekzakken gestopt zodat ze die konden gooien naar de honden. Goed idee!

Aan het eind van de weg sloegen we linksaf, de honden leken het op te geven en dus ging de brommer verder. Ik bedankte ze heel erg hartelijk, wat was ik blij met hun hulp!! Toen ik de straat in keek zag ik twee honden lopen, in mijn richting… Ik dacht, dit gaat niet gebeuren en stak gelijk mijn duim op. Wonder boven wonder kwam er ook net een auto aan die stopte en ik stapte in. Een jong gezin, twee kleine kinderen naast mij op de achterbank. Niemand in de gordel dus ik probeerde het ook maar niet met mijn tas nog op de rug en wandelstokken in mijn handen.

Liften tijdens het wandelen in Turkije

Ik wilde nog uitleggen waarom ik zo blij was maar niemand kon een woord Engels. Kinik, dat begrepen ze en daar gingen zij ook naartoe! In Kinik aangekomen was er ook nergens een overnachting te krijgen en werd ik terug verwezen naar Pataya.. Dat ging niet gebeuren!

Ik heb niet voor niks die laatste uren in de brandende zon gelopen!

Daar heb ik de Dolmuş gepakt naar Kalkan! Ik boekte een prima hotel en at die avond heerlijke spaghetti aan een drukke toeristische straat.

• 27+ km in 8 uur

Ik was nog niet klaar met wandelen in Turkije en ging de volgende dag verder naar Bezirgan. Ook dit was een uitdagende wandeling maar dat kwam deze keer niet door agressieve honden! Deze wandeling zal ik later online zetten. Op dit moment zit ik in Kaş, even de toerist uithangen.

Hou jij ook van avontuurlijk wandelen?
Deel je deze inspiratie?

Wil je meer wandelinspiratie lezen?

Fishermen’s Trail – Portugal (Deel 2)

Hiken in de Pigeon & Zemi Valley – Cappadocië, Turkije

Wandelen in de prachtige Wadi Mujib, Jordanië

8 dagen op de Camino Frances – Pamplona tm Burgos

Alpe Adria Trail – Etapp 1 tm 6 – Oostenrijk

Of wat dacht je van een rondje Texel?

Wandelen op de Wadden – Streekpad Waddenwandelen – 4 Etappes Rondje Texel wandelen – 76 km

Ik hoop dat jij net zo geniet van deze mooie wereld als ik doe