Het persoonlijke verhaal van de Tsunami in Sri Lanka

Ik was december 2016 in Sri Lanka en sprak een overlevende van de tsunami in Sri Lanka. Dit overkwam mij tijdens een korte rondreis van 10 dagen. Ik vond het een geweldig schoon en groen land nadat ik uit Chennai, India kwam. Ik heb dan ook veel natuur en wildlife gezien op deze rondreis. Lees mijn volledige verslag hier

De Tsunami in Sri Lanka –

26 December 2004

We reden op de weg langs de kust. Ik had die ochtend de walvissen gezien bij Mirissa. Wat een geweldige ervaring!! We reden weer terug naar mijn hotel toen ik op deze kustweg een optocht zag. Een herdenking… Ik vroeg aan mijn gids, Gamini, of hij wist wat er aan de hand was. Het duurde even en toen hij het zich herinnerde zag ik een beetje schaamte in zijn gezicht voor het feit dat hij het bijna vergeten was. De Tsunami had hier 12 jaar geleden op exact deze dag toegeslagen.

Deze kustlijn was geraakt door de tsunami in Sri Lanka

Alle huizen waren hier toen weggevaagd….

We waren ook langs een monument gekomen vroeg in de ochtend, een enorme Boeddha, deze was door de Japanners gegeven aan de bevolking van Sri Lanka. De Japanners hebben veel hulp geboden met de wederopbouw van het land.

Er was een klein museum wat Gamini me wilde laten zien en daar ben ik ook even naar binnen gegaan. Dit was in een huis wat verwoest was door de tsunami in Sri Lanka. Er achter was een nieuw huis gebouwd en daar woonde een vrouw met haar pasgeboren baby, 5 dagen oud, en haar man. Gamini had me naar dit museum gebracht omdat de oprichtster ervan Nederlandse was. Toen ik vroeg of Jacky, de oprichtster van het museum en Nederlandse, er was werd ik meegenomen naar dat nieuwe gebouw.

De vrouw nodigde me uit om bij haar aan tafel plaats te nemen, ze was aan het eten maar vertelde graag over haar traumatische ervaringen.

 

De Tsunami in Sri Lanka

Ze was thuis op die bewuste dag. Met haar moeder, vader, zus en haar zus had een baby van een half jaar. Toen de eerste golf het land raakte wisten ze niet wat er gebeurde maar waren ze erg bang. Toen het water zich terugtrok de zee in kregen ze het gevoel dat er iets heel ergs zou gaan gebeuren. Ze hadden nog nooit de bodem van de zee gezien en ze werden erg bang. Ze wisten niet wat een tsunami was, niemand had hen dit ooit verteld.

Ze wisten niet wat er zou gaan gebeuren maar ze zijn gaan rennen.

Ze vertelt dat ze 20 minuten gerend hebben en dus een paar km het land in waren toen het water kwam. De grote vloedgolf kwam over Sri Lanka. Gelukkig was zij en haar familie ver genoeg het land ingekomen om het te weerstaan en het te overleven.

Tweede kerstdag 2004

Een vloedgolf raakte de kust van Sri Lanka

Tsunami in Sri Lanka

Later hoorde ze dat er veel mensen in een trein waren gaan zitten die stil was gaan staan na de eerste golf. Ze dachten dat ze veilig waren in de sterke ijzeren trein. Bijna al deze mensen zijn overleden. Het dorp waar zij woont was totaal weggevaagd. Hele gezinnen waren weg…nooit weer gevonden…

Wat een drama!

Wat een horror!!

Ik heb hierna het museum verder bekeken. Wat een verschrikkelijke beelden kom je tegen. Van een dag na de ramp…maar ook van een paar dagen na de ramp. De lijken die er dan nog liggen. De stank die er gehangen moet hebben. De angst voor een nieuwe ramp…maar meer nog de angst voor uitbraak van ziektes doordat de lijken niet opgeruimd werden en de hitte die er heerste.

Het indrukwekkende museum

 Tsunami in Sri Lanka

De beelden kan ik me nog wel herinneren van de toeristen die er toen ook waren en die deels de ramp gefilmd hadden. De Nederlandse Jacky was er ook en heeft veel foto’s gemaakt en wilde gelijk toen ook al dit museum oprichten. Ze is jaren later terug gekomen met de foto’s en toen hebben ze deze in het oude huis opgehangen. Ik begreep dat ook zij dit huis gesponsord heeft waar de vrouw met haar gezin nu woont.  Jacky had toen gezegd, we hebben in Nederland ooit ook een waterramp gehad (Zeeland) en daar zijn ook foto’s van en musea op gebaseerd, dit is goed voor later. Er zijn meerdere kleine musea te bezoeken in dit gebied.

Het museum werd door de Nederlandse Jacky opgericht

Des te heftiger was het ook voor deze vrouw om haar verhaal te doen. Ik kon in haar ogen echt zien dat ze sommige scenes weer voor zich af zag spelen. Ik denk ook echt dat je dit soort heftige ervaringen nooit helemaal kan verwerken..

In de straat zag je overal nog gebouwen / huizen staan die nooit herbouwd waren, sommige van deze families waren nooit meer terug gekomen…. Er was een massagraf een stuk verderop aan de weg, hier waren vele mensen begraven… Dit moest natuurlijk al vrij snel gebeuren ook omdat het warm is….omwille van de volksgezondheid…

Langzaam hebben veel mensen de draad wel weer opgepakt. Veel gezinnen zijn verdwenen, veel kinderen zijn wees… die huizen die er nog staan als lege omhulsels… een naar aandenken aan de ramp.

Herinneringen aan de Tsunami in Sri Lanka…