Wandelen in Oostenrijk en dan een stuk van de Alpe Adria Trail hiken stond al wat langer op mijn verlanglijstje. Toch schuiven reizen binnen Europa al vaak naar de achtergrond als ik moet kiezen. Ook dit jaar zou ik eigenlijk weer naar India. Toen dit door Covid-19 allemaal niet doorging kwam mijn wens om te gaan wandelen in Oostenrijk weer naar boven. Even twijfelde ik nog aan een stukje Camino in Portugal … Maar uiteindelijk koos ik toch voor wandelen in Oostenrijk en wel op de Alpe Adria Trail!

De Alpe Adria Trail is een lange afstandswandeling die maar liefst zo’n 750 km lang is en 43 etappes telt. Als je de Alpe Adria Trail gaat doen start je met wandelen in Oostenrijk. Hierna ga je via de Alpen wandelend richting Italië en daarna zelfs naar Slovenië!! Het eindpunt van deze lange afstandswandeling is dan bij de Adriatische zee!

Hoe gaaf is dat?

Hiken op de Alpe Adria Trail – Etappe 12

Omdat ik nog nooit in Oostenrijk was geweest en ook niet helemaal kon inschatten hoe druk het er zou zijn heb ik de eerste 5 etappes via een reisbureau geboekt. Toen ik daar eenmaal was heb ik er nog 3 etappes bij achteraan gedaan en zelf de hutten/hotels geboekt gaandeweg. Eigenlijk had ik gewoon nog een dag of 2 door moeten lopen maar dat is achteraf…. Maar wandelen in Oostenrijk gaat dus nog niet van mijn lijstje af. Ik kom hier weer om de eerste etappes van de Alpe Adria Trail te gaan doen of om mijn weg te vervolgen waar ik gestopt ben!

Met de trein naar Oostenrijk

Ik koos ervoor om duurzaam te reizen en dus om met de trein te gaan. Dit is de verantwoordelijke manier van reizen uiteraard en daarom koos ik daar deze keer bewust voor. Ik heb mijzelf voor genomen om dat voor reizen binnen Europa te doen. Maar ik moet zeggen dat dit niet gemakkelijk en aantrekkelijk wordt gemaakt. Het was een lange dag reizen en ik moest meerdere keren overstappen in Duitsland.

Daar waar je voor een paar tientjes heen en weer vliegt heb ik nu voor 80 euro een enkele reis geboekt naar Spital an der Drau. Dit is vlakbij het startpunt van Etappe 12 Alpe Adria Trail nl. Seeboden.

Ik boekte deze treinreis bij de Duitse Bahn in de app op mijn telefoon. Dit was wel makkelijk te boeken en snel te vinden.

Voordeel aan het reizen met de trein is wel dat je even een stukje kan lopen, dat je meer zitruimte hebt en dat er een onboard restaurant is waar je even naartoe kan gaan en je drinken of eten kan kopen. Maar ik vraag me af of al die voordelen opwegen naar de nadelen van deze manier van reizen.

Voordeel van Reizen met de Trein: Je reist duurzaam en belast het milieu minder.

Persoonlijk is het nadeel dat je een volledige dag kwijt bent aan de reis en dat een enkele reis al dezelfde prijs is als een retour met het vliegtuig.

Bestel je reisgids Oostenrijk

Wandelen in Oostenrijk

Alpe Adria Trail app / boekje

Onderweg kun je de Alpe Adria Trail App gebruiken. In de app staan een heel aantal wetenswaardigheden maar wat ik het meeste gebruikte was de map die je kan openen om te zien waar je op de dagetappe zit en of je nog op het juiste pad loopt. De route is super goed aangegeven maar soms twijfel je toch even als het iets langer duurt voordat je weer een aanwijzing krijgt. Dan is het voor je gemoedstoestand super fijn dat de app je gewoon laat zien dat je nog op het rode lijntje wat de route aangeeft loopt.

Naast deze handige app kun je overal bij de plaatselijke Oostenrijkse VVV’s het boekje over de Alpe Adria Trail krijgen met dag tot dag beschrijving of check je een de website van Alpe Adria Trial voor je dagetappe.

Impressie van Etappe 12

Mijn eerste etappe was van Seeboden naar Millstätter Alpe. Deze etappe is zo’n 21 km lang en het boekje gaf mij aan dat ik er zo’n 8 uur over zou doen. In NL is een wandeling van 21 km een leuke middag wandeling maar in Oostenrijk is dat wel anders! Ik zou deze eerste dag namelijk 1557 meter stijgen! En ik zou 356 meter dalen, dat mag ik natuurlijk ook niet vergeten, haha. Dat is natuurlijk niets op 8 uur en bijna 1600 meter stijgen.

Ik had er erg veel zin in! Qua trainen had ik me eigenlijk niet erg voorbereid, ik had een aantal wandelingen gedaan maar qua hoogteverschil eigenlijk niets.  Kort voor deze reis liep ik de Stuwwalroute en een aantal etappes van het Nederlandse Kustpad.

Die ochtend begon ik gewoon lekker relaxed aan de wandeling. Ik zorgde dat ik op tijd weg ging en dat ik dus de hele dag de tijd had om die 8 urige wandeling en 1600 meter stijging af te leggen. Rond 8.15 uur liep ik weg vanuit Seeboden.

 Alpe Adria Trail – Etappe 12
Seeboden – Milstatter Alpe

De dag ervoor had ik gezien waar het startpunt was, bij het Miltstätter See en aangezien net daarvoor het pad naar links af boog ben ik die ochtend niet helemaal doorgelopen naar het officiële startpunt. Ik liep met het meer aan mijn rechterhand. Na een tijdje boog het af naar links en ging ik de grote weg naar Miltstätt over en ging de bergen in. Nu ging het echt gebeuren, het stijgen begon!

Het was al lekker warm en wat altijd gebeurt als je begint te wandelen, of te stijgen, je hartslag gaat naar boven en je begint te zweten. Ik liep langzaam maar gestaag over een soort bospad langs een beekje wat voor heerlijk koel briesje zorgde.

Kort daarna kwam ik uit dit mooie stukje en liep ik over plattelandswegen en mooie paden. Ik hield een korte pauze in het plaatsje Tangern. Het was al flink warm maar ook nog best vroeg, ik ging dus niet naar het restaurant om al een cappuccino te nemen maar zat even op een bankje wat water te drinken.

Hierna ging de wandeling door naar boven en om half 12 bereik ik Pichlhutte. Ik besluit om daar te pauzeren en dan ook gelijk maar te lunchen. Zoals elke pauze trek ik mijn schoenen uit en omdat ik het warm heb kies ik eerst een plekje in de schaduw. Al snel wordt het me toch te fris, ik zit al op 1336 meter hoogte en de wind is al lekker fris.

Gelukkig kan ik nog verplaatsen naar een zonnig plekje op het mooie terras wat ze hebben met uitzicht over de omgeving. Ik bestel een strammer max, ik kan de grote dubbele boterham met 3 eieren en tomaat en vlees wel gebruiken.

Pauze bij Pichlhutte – #AATRAIL

Na een heerlijke pauze ga ik verder. Mijn sokken en voeten zijn weer lekker droog en ik zit weer als nieuw in mijn schoenen. Het pad gaat gelijk naast het restaurant omhoog. Ik kom daar wat andere Nederlanders tegen maar zij blijken een dagwandeling te lopen en niet de Alpe Adria Trail als ik hen daar naar vraag. Ik vervolg mijn route en loop over mooie paden en langs geweldige bergweiden met elke keer geweldige vergezichten over het Miltstatter See. Verschillende koeien passeer ik en door en over vele hekken word ik geleid.

Ik vind het geweldig en kijk mijn ogen uit.

Ondertussen stijg ik gewoon al die meters zonder dat ik het echt door heb. Dat is echt het voordeel aan in het buitenland lopen. Je bent lekker afgeleid, kijkt om je heen en ondertussen doen je benen en voeten onder je het werk, haast automatisch. Heerlijk!

Alpe Adria Trail – Etappe 12 – Steinerner Tisch

Ondertussen kom ik aan bij de Steinerner Tish. Er staan wat koeien dichtbij en voor ik ernaar toe loop besluit ik dat ik maar van het uitzicht ga genieten en de eerste yoga pose ga doen 🙂 Ergens hoop ik ook dat de koeien dan doorgelopen zijn als ik de bocht om ga om het laatste stukje naar de tafel te lopen.

Ergens heb ik gelezen dat er in vroeger tijden menselijke offers gebracht werden op dit soort stenen tafels. Nu ik weer zoek kom ik eigenlijk nergens echt de betekenis hiervan weer. Alleen dat het een stenen tafel is en de legende van de Hidischen Leit hierover gaat. Maar die legende kan ik helaas nergens vinden.

Als ik verder loop moet ik op een gegeven moment toch langs een stuk op het pad waar een waterplaats is. Hier zie ik verschillende koeien met hun kalveren staan. Ik neem het advies ter harte om er niet tussen door te gaan lopen..  Maar moet dan met een vreemde omweg hoog boven hen langs klimmen.

Als ik bijna voorbij de groep ben staan daar ineens twee kalveren..

Weidevieh – Overal kom je ze tegen

De een schrikt van mij en rent naar haar moeder, die kijkt op en denkt kennelijk dat alles wel prima is en haar aandacht gaat weer van mij weg. De ander, een mannetjes kalf volgens mij, met iets een scheve neus blijft mij aankijken met een brutale blik. Ik zie gelijk dat dit zo’n jochie uit de klas is wat altijd het gevecht aan gaat en net een stap verder zet dan de rest. Je kent ze wel, zo’n durfal die het allemaal net niet op een leuke manier doet. Hij vind het maar wat interessant dat ik daar loop. Als hij dan ook nog aanstalten maakt om op mij af te lopen maak ik me groot en zet een dreigende stap in zijn richting in de hoop dat hij schrikt. Daarbij maak ik nog een geluid. Maar niet te hard zodat de rest van de kudde het hoort….maar toch ook wel zo dat ik hoop dat het kalf er van schrikt.

Het enige wat ik ermee bereikt heb is dat het beest stil blijft staan en me blijft aanstaren. Omdat hoger gaan geen optie is moet ik toch iets afzakken en tussen hem en de groep door om voorbij het hele tafereel te komen. Ik doe dit rennend en kijk pas een stuk later, als ik weer op het normale wandelpad ben gekomen om.

Ik zie dat er achter mij helemaal niets gebeurd is en dat ze gewoon lekker staan te drinken en te grazen…

Wandelen in Oostenrijk

Als ik dan verder loop ga ik steeds hoger en krijg ik een 360 graden uitzicht! Ik ben op weg naar het hoogste punt van deze dag Tschiernock op 2088 meter hoogte. Dit is wat het boekje en de app van de Alpe Adria Trail mij vertelt. Het waait bovenop Tschiernock iets meer en in de hitte waarin ik loop deze dagen is die frisse wind even erg welkom! Als ik dan eindelijk bij dit hoogste punt bent staat daar uiteraard een kruis zoals ik dat gewend ben.

Na dit kruis liep ik nog een mooi stuk over deze berg zodat ik aan weerszijden een mooi zicht het dal in hield. Het begon iets te regenen en ik was even bang dat ik mijn regenspullen zou moeten pakken. Maar gelukkig, zoals het de hele tocht zou blijven, bleef het droog en kreeg ik een enkele druppel over mij heen. Voordeel aan dit geweldige punt was wel dat ik nu boven de bui stond die in het dal kennelijk regende. Ik kreeg een geweldige regenboog te zien.

Voor het eerst in mijn leven stond ik boven een regenboog!

Wat een geweldig zicht!

De regenbui ging lekker langs mij heen en ik bedacht me dat ik nog lekker even de tijd had. Dus nam ik nog even een extra pauze tegen een rots. Ik genoot van de wind en de zon in mijn gezicht. Lekker afkoelen maar tegelijkertijd ook warm genoeg blijven. Het was een heerlijke combi daar boven op die berg!

Yoga op de Alpe Adria Trail

Toen ik hierna doorliep moest ik alleen nog een stuk naar beneden. Er kwamen aanwijzingen in beeld hoe lang het nog zou duren voor ik bij mijn eerste overnachting, de Alexanderhütte, zou zijn. Ik had ook wel echt zin in een lekkere stoel en een verfrissende Almdudler oid.

Toen dan eindelijk het eindpunt in beeld kwam was ik wel blij. Het zag er super uit! Het leek erop dat ik tijdens het eten een geweldig uitzicht zou hebben op het meer in het dal. Ware het het niet dat het de avond flink ging regenen. Ik heb mijn pannenkoeksoepje buiten gegeten en daarna ben ik naar binnen gegaan.

Ik was blij en voelde me gelukkig na die eerste dag op de Alpe Adria Trail.

De eerste dag op de Alpe Adria Trail was echt geweldig geweest. Ik had hem goed gelopen terwijl deze door sommigen als zwaar wordt beoordeeld. Terwijl ik lichamelijk niet echt voorbereid was op bergwandelen was ik erg tevreden over mijn prestatie vandaag en zag ik de komende dagen met een heel goed gevoel tegemoet.

Ik zat heerlijk droog binnen mijzelf op te laden voor de volgende dag!

Lengte en duur van Etappe 12 – Alpe Adria Trail

Het boekje geeft aan dat je over de 20.7 km 8 uur doet. Met de pauzes die ik genomen heb zie ik dat ik er alsnog 8,5 uur over gedaan heb. Ik vertrok om 8.15 uur en was om 16.45 uur over.  Je stijgt de hele dag en dat is in totaal zo’n 1.670 meter en mag ook nog wat dalen: 466 meter.

Fijn om te weten dat ik het schema dus lekker aanhoud en dat ik daarbij de pauzes kan doen die ik nodig ben. Ik zit niet heel vaak op een bankje of neem geen lange pauzes maar zo nu en dan even ben je wel nodig. Ik had in Tangern even gezeten, de lunchpauze bij Pichlhutte en bij de Steinerner Tisch heb ik even op de kop gestaan. Dan heb ik als laatste boven op de Tschiernock nog even tegen een grote steen aangezeten.

Hiken op de Alpe Adria Trail – Etappe 12

Overnachting Alpe Adria Trail Etappe 12

Ik sliep die nacht in de Alexanderhütte. Ik had daar een gedeelde kamer met een Oostenrijkse vrouw uit Salzburg die ik de komende dagen nog een aantal keer zou tegen komen. Ook lag er een Duits stel uit München op de kamer. Ook met hen zou ik nog een keer een dag samen lopen! Het gevoel van samen een route lopen begon al te ontstaan.. Dat is wel het voordeel aan het slapen in een gezamenlijke ruimte, in een hut zoals ze dat noemen in Oostenrijk.

Al met al heb ik een super eerste dag gehad en keek ik volop uit naar de volgende dagen!

Lijkt jou deze wandeling ook wel wat? Bewaar hem voor later!
Of maak me blij en deel deze inspiratie met anderen!

Lees hoe mijn avontuur in Oostenrijk verder ging op Etappe 13 en Etappe 14 van de Alpe Adria Trail.

Maar ik kan je misschien ook inspireren om een andere wandeling te bekijken.

Lee Trail in 3 dagen – Luxenburg

Wandelen in Duitsland – De Hermannshohen

Hiken op de Rheinsteig – Duitsland

Pelgrimsroute St. Olavsleden – Noorwegen

120 km lange Hanzestedenpad – Overijssel

En lees ook eens deze tips voor vrouwen die alleen wandelen.

11 Tips voor Vrouwen – Veilig Wandelen als Vrouw Alleen – Veilig & Zinvol Reizen

Ik hoop dat jullie net zo genieten van deze mooie wereld dan ik!