De weg naar Santiago de Compostella – 776 km afgelegd…

Iets later dan gepland…maar ik had mijn gedachten niet zo zeer bij het vastleggen van alles op papier…maar meer het vastleggen en het in mij op nemen van alles om mij heen 🙂 Lees alles over het laatste stuk van mijn ervaringen op de weg naar Santiago de Compostella

Ik vervolgde de weg naar Santiago heb vanuit Villafranca de scenic route gelopen. Deze ging gelijk de berg op als je het stadje verlaat. Ik had Graham nog gevraagd of hij ook mee wilde lopen maar hij nam de snelweg… Dan loop je dus het eerste stuk…tenminste 10 km langs de grote weg. Ik liep er ruim 11 over een berg. Tijdens de zonsopgang liep ik ongeveer bovenop en had ik zich terug op Villafranca, super!! Het was wel een flinke klim en daarna een lange aftocht…maar zeker de moeite waard vind ik.

Bij het eerste kopje koffie…dat was het tweede dorp na de afdaling…kwam ik weer de Australische vrouw (Maureen) tegen. Zij was alleen, haar maatje was sneller en had niet op haar gewacht. Ze is al wat ouder en laat haar tas altijd doorsturen. Dus moet ze ook haar overnachtingen bespreken. Ik zie haar nu al wel een aantal dagen, ze maakt dus wel alle km’s! Respect hoor, ik schat haar zeker 65 + jaar. In totaal heb ik deze dag zo’n 25 km gelopen en zo’n 440 meter gestegen aan het eind naar La Faba. Het eerste stuk, de ochtend was 460 klimmen en 380 dalen. Dus dat was wel even weer wat anders voor de benen dan de laatste 2 weken…

Ik was in La Faba in een kleine albergue, dit was weer zo’n hippie achtig ding. Er werd alleen reggae gedraaid de hele middag en ik kon er wel eten, ze kookten uit Eigen tuin en het was vegetarisch. Toen ik me daarvoor wilde opgegeven was ik te laat, het was vol. 17 mensen… Dus ik heb bij de plaatselijke bar/snackbar achtige plek gegeten. Gewoon the pelgrimsmenu voor 9 euro. Weer een goedkope dag dus…5 voor een bed en 9 voor het eten. De kamer was ook heel prima. Flink hout werk en de bedden waren hoog en dus kon je rustig rechtop in bed zitten als je onderop lag. Ook waren er bedden die aan het plafond vast zaten ipv andersom. Erg leuk! De douche daarentegen was op dezeflfde manier gemaakt. Aan het plafond een ruimte geplakt en daarin zat een gat in de grond wc….en een douche kop lag op de mengkraan ernaast. Alsof ik terug in Azie was 🙂 Lekker warm water… alleen miste ik wel een wasbak…. In de avond heb ik mijn tanden gepoetst in het restaurant….daar hadden ze er nl wel 1 🙂

De weg naar Santiago de Compostella

Zondag 2 oktober La Faba – Triacastela 26,2 km

Camino Frances – Pelgrimstocht in Spanje

De weg naar Santiago de Compostella – Spanje

 

Maandag 3 oktober Tricastela – Barbadelo 29.1 km

Veiligheid op de weg naar Santiago

Ook heb ik verder nog geen rare dingen gehoord. Gister sprak ik een Nederlandse die op de fiets vanuit Nederland is vertrokken 6 weken geleden. De community waarin zij verkeerd is heel anders. Zij komt niet elke dat dezelfde mensen tegen….de mannen fietsen veel meer km’s en ze komt weinig vrouwen alleen tegen. De stellen zijn erg gereserveerd in contact leggen en sinds een tijdje neemt ze wat vaker een albergue, ze heeft een tent bij zich en kan dus kamperen maar zegt ze, nu buiten het seizoen ben ik soms alleen op de camping en slaap ik de halve nacht niet. Ze voelt zich dus dan niet veilig. Gewoon omdat ze daar dan alleen is. Ik kan me er wel iets bij voorstellen. Ik ben in de nacht nooit alleen…

 

Alleen vanmorgen dus wel.

De route die ik nam wordt niet zoveel gebruikt. Ik ben de hele weg naar Samos niemand tegen gekomen. Wel liep ik door vele kleine dorpjes. De een nog kleiner en ouderwetser dan de ander. Allemaal boerendorpjes en de meeste dorpjes ruiken helemaal naar koestront. In Samos zag ik de Australische Maureen, ik zie haar heel veel. ze reist met twee andere vrouwen en zij lopen vaak sneller…en ik kom Maureen daarom vaker tegen. Ook kwam ik daar een Amerikaanse jongen tegen die ik al wel een week niet gezien had. En nog een pelgrim. Verder ook niet. Ik ben even bij het oude klooster geweest. Deze werd in de 5 of 6 e eeuw gesticht. Een van de oudste van de westerse wereld. Ik ben er geweest om een stempel te halen. De ene helft van mijn boekje nu vol en er wordt op de achterkant verder gegaan. Ik heb even in het winkeltje gekeken en verder kon ik niet. Het was nog geen 10 uur en ik ben naar een bar gegaan en heb daar heerlijk ontbeten.

 

Verder gelopen en toen werd het ook iets warmer, de zon kwam door de wolken en de tocht leidde me wederom door leuke kleine dorpjes en mooie landschappen met mooie uitzichten en dichte paden door bosjes en langs weiden. Geweldig lopen hoor! Super veelzijdig. Rond 13.00 uur was ik in Sarria. Daar beginnen veel Spaanse pelgrims aan de laatste ruim 100 km. Als je nl 100 km of meer loopt krijg je een bewijs dat je de Camino hebt gedaan. Dus zal het in vervolg nog drukker worden op de route. Ik ben een dorp verder gelopen, mijn boekje gaf dit ook aan en ik denk dat het goed is. Dan loop je misschien net uit het ritme van de Spaansen. Dus in plaatjes overnachten waar zij niet slapen.

En het toeval wilde dat ik daar weer een zwembad had. Een nieuwe albergue in een plaatsje met ongeveer 10 inwoners 🙂

Wederom om 7.30 uur weg gegaan, in het donker maar met het lampje op de juiste punten, de kruisingen, komt dat goed. Verder was het licht genoeg om de straat te zien en evt gaten of stenen. Na ongeveer 8 km volgens mij kwam ik bij het paaltje wat zegt dat het nog 100 km is tot aan Santiago. Mijn boekje zegt dat het dan nog iets verder is maar voor de vorm dit toch maar aangehouden. Ik heb er een filmpje gemaakt en deze staat op mijn persoonlijke profiel op facebook.

 

Het weer was lekker, niet te koud. De dorpjes waar ik doorheen kwam waren  niet zo oud en leeg als de laatste dagen. Het landschap is wel super, veel kleine paadjes door bosjes en langs weilanden. De boeren die in de ochtend hun koeien van huis uit naar het weiland lopen. Erg leuk om te zien. Wel zijn er helaas veel minder zitplaatsen langs de camino. In het begin waren overall bankjes en plekken om te relaxen, nu heb ik na Portomarin nog ongeveer 7km moeten lopen om mijn lunch te kijgen. Dit had ik niet verwacht, als ik dat geweten had was ik het plaatsje Portomarin wel in gegaan. Het zag er best leuk uit nl. Maar het was nog ruim 10km lopen..

Toen ik dan eindelijk een stop had en ging zitten hoorde ik mijn naam… Jacky…Het was Ignasi uit Barcelona. Ik had hem al sinds Sahagun niet meer gezien, wat leuk! Hij had toen last van zijn schenen….en nu nog steeds. Nu liep hij samen met een oudere man nu en hadden samen een goed tempo. Hij gaf aan dat ik beter een dorp verder kon lopen omdat er maar 1 albergue was in de plaats Hospital da Cruz en geen supermarkt. De vorige keer heb ik door hem ook 4k extra gelopen, dit was naar Ages…daar trof ik toen wel een leuke en goede albergue en waren we net op tijd binnen voor de heftige regenval. Ik ben nu ook maar doorgelopen en alsof het er om deed….het begon een beetje te regenen.. Niet hard gelukkig. Ik sprak via FB wel met Marianne, zij is 40 km verder en zij had veel regen gehad. Het is wel een stuk frisser geworden , we zitten ook wat hoger volgens mij.

De eerste albergue waar ik kwam hadden ze geen kamer voor me en de tweede waar ik kwam zag ik dat Ignasi net aan het inchecken was en hier kon ik ook een kamer krijgen. De internet werkt niet hier dus heb ik een kopje koffie bij de buren gedaan….en wie zat daar toen ik binnen kwam? Sean! Ik had hem ook al vanaf de Meseta niet meer gezien!! Ruim 1,5 week ofzo niet. Wat leuk! Ook dat Franse stel wat problemen met John had…omdat hij zijn rugtas op het karretje had gezet van die vrouw, zie ik nu al twee dagen. Nu ik weer iets sneller loop kom ik weer de anderen tegen die door zijn gelopen toen ik langzamer ging. Jerry is twee dorpen achter mij en John is 1 dorp achter me ongeveer… Toch blijf je dus allemaal wel dichtbij elkaar lopen. Apart is dat. En juist het leuke van Facebook dat ik dus wel kan zien waar ze zijn.

Ik moet na vandaag nog 80 km lopen op de weg naar Santiago.. Het gaat erg goed en ik wil eigenlijk het afmaken….maar ook weer niet. Het einde is in zicht en dat is fijn….maar daarmee stap ik over ene paar dagen dan ook uit het pelgrimsleven….en dat zal even weer wennen zijn. Aan het alleen zijn….elkaar niet elke keer weer tegenkomen…maar ook niet meer lopen. Mijn lichaam zal er blij mee zjin…maar er ook echt aan moeten wennen de eerste dagen. Ga ik heel erg spierpijn krijgen?? Of juist niet… We gaan het zien…meemaken.

Ik ben weer mooi op tijd begonnen. het was erg mistig maar super om te lopen. Ze zonsopgang was niet zo heel erg helder…ik kon de zon niet zien naar de hele lucht kleurde lichtblauw en roze en de mist over het landschap erbij was geweldig! Ik heb een paar stops gemaakt, koffie, koffie met omelet en Chorizo 

Toen ik later in een andere, iets grotere plaats was wilde ik wat eten en kon ik alleen een simpele sandwich krijgen. Tortilla….nee hadden ze niet… Best vreemd. De hele reis had ik onderweg keuze uit verschillende tortilla en vanaf vroeg in de ochtend al. Dat is nu anders. Later hoorde ik van Ignasi dat de mensen hier bekend staan om het feit dat ze lui zijn….Daarom hebben ze in de ochtend nog geen eten voor ons. Dat maken ze pas later. Vreemd en jammer!

Toen ik in Melide was duurde het ook nog een tijd voor ik een albergue vond. De eerste was vol….de rest zag er niet super uitnodigend uit e uiteindelijk kwam ik in de municipal terecht.Toen ik daar even was zag ik dat er een groep Duitsers was onder begeleiding. Het waren geestelijk gehandicapten. Ze liepen vanaf Sarria…ds de laatste 100 km. Wat super!! Ik hoorde ook dat ze er vandaag 1 kwijt waren en dat de politie hem 8 km verder op de route gevonden had…. Hij was weer terug gebracht 🙂

Sean P Hehir trof ik ook weer hier….Gister was hij er ook weer…gezellig hoor. Ik kreeg een appje van Ignasi dat hij samen met Barclay ook doorgelopen was naar Melide. Hij ging Pulpo eten…of ik ook mee ging. Ach ja…dat heb ik gedaan..maar of ik nu zo graag pulpo wil eten.. Dat is de specialiteit hier…en ik hoor mensen er al dagen over.

 

Dus de stad in en Pulpo eten…..Dat is dus Octopus. Een octopus is 1 en al spier dus moet die structuur eerst kapot gemaakt worden. Dat kan door er heeeeel lang op te slaan, vertelde Ignasi maar ook door het een paar dagen in te vriezen….en daarna te koken. Het werd in plakjes opgediend en was in olie en met paprika/peper poeder besprenkeld.. Ik heb er van gegeten en vond eigenlijk gelijk lekker! Dat je die zuignapjes nog ziet is minder….maar het witte van binnen is net vlees. Echt lekker!

 Met dank aan Ignasi die mijn eerste hapje vastlegde… Ik vond het wel een beetje eng…met al die zuignapjes…

In de avond zijn we weer naar hetzelfde plekje gegaan en heeft de rest ook Pulpo a la Gallego gegeten. Ja, het was goed….maar voor 1x… ik nam nu de vis…hahaha, Ignasi trouwens ook want hij nam soep!! Het was een erg gezellige avond met een Israelisch meisje, een Duitse vrouw, een Belgische man, een Spanjaard, een Canadees ,een Braziliaan en ik. Super toch?

 

Donderdag 6 oktober Melide – Pedrouzo 35 km

In de ochtend kreeg ik een appje van Ignasi dat hij toch was gaan lopen en dat hij Barclay achter had gelaten. Hij wilde het wat rustiger aan doen en had afgelopen nacht samen met de Israelische teveel wijn gedronken… Ik trof hem na 5 km ontbijtend in een klein dorpje aan. De rest van de dag gezellig samen gelopen op de weg naar Santiago. Het was een lange dag. Ik wilde naar Pedrouzo en Ignasi wilde eigelnijk niet zo ver….maar uiteindelijk ging het lekker en hebben we het gehaald. We hebben tussen koeien gelopen, langs weilanden, over bruggen, door dorpjes en wat al niet meer. Het is geweldig lopen hier. De paden zijn super!! Het gebied is geweldig. Wat ik wel mis en wat ik in de eerste weken veel zag is zitgelegenheid op allerlei plekken. Bankjes gemaakt van allerlei produkten, van hout/boomstammen of van plastic of ander leuk materiaal. Dat is nu echt weinig. Je kunt haast nergens even zitten en daar waar je kan zitten staan ze achter een hek en staan er gelijk 8 ofzo.

 

Wel kwamen we wat koeien tegen op ons pad 🙂

Wat wel raar is …ik heb na zoveel weken nu ineens last van mijn scheen….Rechts…net boven de enkel…en ik ben bang dat het toch zo’n scheenbeenontsteking is. Dit voelt heel anders dan de vorige keer toen het echt de spier was. Ignasi loopt er al een hele tijd mee te knooien en gaf aan dat het tendanitis is. Toen ik hem in Sahagun zag was hij bij de dokter geweest en had wat zalf gekregen. Dat heb ik er nu twee keer opgedaan. Wie weet. Rekken lijkt niet fijner maar meer pijn te doen…. Dat had ik de vorige keer niet nl. Maar ja… nog 1 dag…nog iets minder dan 20 km…dan heb ik de weg naar Santiago volbracht!

Toen we wegliepen kwamen we gelijk de Duitser Erhard tegen. Hij is een stuk meegelopen, we zagen hem gister op het terras zitten met de Franse die ik nu ook al de laatste 3 dagen overal tegenkom. In Pedrouzo leek alles nog dicht en we zijn gaan lopen. Na ongeveer 5 km was er een volle tent, veel pelgrims zaten er al. Het was nog donker en dat ziet er dan altijd erg gezellig uit. Toen ik binnen kwam zag ik gelijk Maureen zitten. De Australische die ik al meer dan een week elke dag lopend zie.  Ik haal haar elke dag in en we zien elkaar dan vaak weer bij een kopje koffie. Zo leuk! Ze was nu nog samen met de twee andere dames die normaliter sneller lopen. Zij laten hun tas vooruit sturen en hebben dus een reservering voor hun volgende nacht. Daar zien ze elkaar dan weer. Maar vandaag, de laatste dag gingen ze de hele dag samen lopen!

Lekker bakje koffie gedaan met een chocolade croissant erbij en toen weer verder. Ik had haast geen pijn meer aan mijn scheen, dat is fijn. Hoe later het werd in de dag hoe minder ik hem voelde. Heel goed!! Het lopen ging lekker en was gezellig met Ignasi. Hij is 3 jaar geleden gestopt met werken omdat de crisis begon. Hij was zelfstandige, hij kocht amber stenen in Polen voor sieraden. En dan grote stenen en de mooiste, zoals hij zelf zei. Deze verkocht hij dan weer aan juweliers zodat er sieraden van gemaakt kon worden. Hij wilde eigenlijk wat anders … 3 jaar geleden heeft hij ook de Camino gelopen. Hierna is hij gaan reizen. Hij is veel in Azië geweest. Net voordat hij deze Camino Frances begon kwam hij uit Cambodja terug. De laatste dagen had hij met Barclay gelopen en hem verteld dat hij een leraar wilde worden. Leraar Spaans en dan in een ander land. Wat wil het toeval? Barclay is een leraar en heft ook veel in andere landen les gegeven. Nu met pensioen maar wil in Spanje blijven om les te gaan geven.You meet what you need…. Hij heeft dus veel tips gekregen en inspiratie om na de Camino de TEFL cursus te gaan volgen. Dat is 2.5 maand en dan mag je les geven. TEFL is Teaching English as a Foreign Language… Maar dat zal voor Spaans net zoiets zijn. Ignasi noemde het ook zo. Ik had er ook al eens naar gekeken…

 Met Maureen en haar gang!! Maureen is de vrouw, voor jullie rechts, naast mij

Voor we het door hadden waren we bij Monte de Gozo.. Vanaf die berg kun je Santiago zien liggen. Het was mistig zoals het elke dag is in Galicië en we zagen wel iets maar niet de kathedraal. Er staat een beeld, monument waar de paus op afgebeeld is en we hebben er een kopje koffie gedronken. Samen met Fernando zijn we verder gelopen. Fernando is een Braziliaan maar hij ziet eruit als een chinees… 🙂 Leuke vent! Het duurde nog zo’n uur voordat we uiteindelijk in het centrum kwamen en de bagpipes begonnen te horen.

Deze staan naast de kathedraal… We liepen in een stroom van mensen, meeste waren uiteraard Pelgrims… Het einde is in zicht…. de trap af langs de muziek….de bocht om en het grote plein op.

Dat is het. Het grote plein, de kathedraal, veel mensen… We feliciteerden elkaar en gaven elkaar een knuffel en een 2 kussen…

We waren blij… En dan…

En dan ineens is het over.. De weg naar Santiago afgelegd.. Dat is echt raar. Je staat ineens daar. Het eindpunt: Santiago de Compstella. Je hoeft niet meer te lopen, het pelgrim leventje is voorbij. 35 dagen lang heb ik elke dag gelopen, elke dag met vele mensen samen op pad, op pad naar het zelfde doel….naar dit plein. Naar dit plein waar veel mensen staan en denken…ja…dit was waar we naar onderweg waren , 800 km lang… Daar is het over.. Nu nemen we afscheid van elkaar….Misschien zien we elkaar nooit meer terug..

Het was zo raar. Tuurlijk weet je dat dit het eindpunt is maar toch verwacht je een soort beloning te voelen….

Die beloning gingen we dan ook maar ophalen in de vorm van de Compostela. Er stonden geen bordjes waar we naartoe moesten en na wat rondvragen kwamen we in een 2 uur lange rij te staan. Na een uur zag ik ineens achter in de rij Claire en Jean Marcel staan!!!! Met hen had ik de eerste dag gelopen en zij hadden de Camino Del Norte gelopen, 200km meer!! Wat gaaf!!! Gewoon op exact dezelfde dag aankomen in Santiago!! Helaas heb ik ze later niet weer gezien, ze zijn verder gelopen naar Finisterre.

Nog iets later zag ik dat Maureen met haar 2 vriendinnen ook aangekomen was. We zagen nog andere bekenden in de lange rij en iedereen geef je een knuffel en twee kussen en feliciteer je. En daarmee neem je een soort van afscheid. Eindeljk was het tijd om naar een loket te gaan en mijn compostella op te halen. Ik moest een formulier invullen naam, gender, leeftijd,  waar ik vandaan was komen lopen, nationaliteit. Puur voor de statistieken. Ondertussen vulde de priester, niet achter elk loket (14 stuks)  zat een priester het papier in. Ik kon voor 2 euro nog een papier erbij kopen waarop stond hoeveel km’s ik gelopen had en een koker voor 3 om ze in te bewaren. Dat heb ik uiteraard gedaan.

 

Wat het grappige is aan mijn afstand op dat papier…. De priester schreef 776….en bij Ignasi 775…en ik zag bij Marianne op Facebook dat er ook 775 stond… Hij gunde mij een km meer 😉

En die heb ik ook zeker gelopen. Ik heb overal de toeristische routes genomen die vaak een paar km langer waren dus wat dat betreft. Ik denk dat ik ruim boven de 800 uitkom.

In Santiago is het een en al seafood wat je kan kopen. Volgens Ignasi was het ook traditie om dat te eten na de tocht dus dat hebben we gedaan. Een flinke schaal met allerlei verschillende soorten schelpen en kreeft/garnaal bestelde hij. Een deel ervan had ik nog nooit gegeten maar ik heb alles geprobeerd en vond het ook lekker! Moet ook eerlijk zeggen dat ik die kokkels en sommige schelpen niet echt speciaal vind. Maar als er een lekker sausje bij is gemaakt met allerlei kruiden dan is het geweldig. De Sint Jakobs schelp was groot aanwezig met een heerlijk sausje gevuld en die was echt geweldig lekker! Die Sint Jakobsschelp die ik de hele reis ook al als symbool aan mijn tas heb hangen… Sint Jakobsroute… Camino Frances…En de volgende dag nog even dunnetjes over gedaan met Barclay erbij!!

 

Zaterdag heb ik rondgekeken en veel bekenden zien binnen komen waaronder Jerry!!! Wat super om hem weer te zien, toch ruim een week mee samen gelopen! Hij was ook erg blij dat hij er was, we spraken af om in de avond even samen te komen!

En toen zag ik Phil uit Seattle staan!! Dat was al wel 3 weken geleden dat ik hem zag, hij stond daar met Noa….dat was nog langer geleden dat ik haar zag!! Zij komt uit Israël, leuk meisje! Zij hadden de laatste dagen samen gelopen. Phil was nog meer kg kwijt geraakt en zelf dacht hij 12.5 kg te zijn afgevallen. Super zeg! We hebben even samen een foto gemaakt wat die had ik nog niet met hem. Leuke vent!!

Ook zag ik een meisje/vrouw binnen komen op het plein alleen. De weg naar Santiago helemaal afgelegd… Ik herkende haar gezicht, nooit mee gelopen oid maar ik zag haar daar staan met dezelfde desillusie dan die ik had..

Ze was alleen….echt niet leuk!! Ik ben snel naar haar toe gelopen en heb haar gefeliciteerd!! Ze vroeg me waar ze nu naartoe moest… Ik heb haar de weg uitgelegd naar het kantoor om je compostella op te halen. Even later liep ze weer verder.

Het is echt raar om zo binnen te komen. We verwachten toch iets….maar wat?

De avond heb ik gegeten met Ignasi, Jerry, Barclay en we kwamen onderweg James tegen!! Wat super! Die had ik ook al ruim 1,5 week niet gezien. Zo’n leuke vent ook! Hij ging ook mee eten. En er was een stel uit Canada bij wat ik niet kende, zij vlogen vannacht weg richting Madrid. Het was een gezellige avond. Ik had een heerlijke salade besteld en zo smaakte hij ook. Helaas werd ik er in de nacht wakker van en begon ik te zweten…..en moest ik snel maken dat ik bij de wc kwam. Het was minder heftig als een jaar geleden in India….na de lokale kookles…maar alles moest er uit. Dit heeft de hele nacht geduurd helaas.

 

Zondag 9 oktober – Santiago

De halve dag in bed gelegen en de middag met Ignasi nog weer doorgebracht, hij heeft me daarna naar de trein gebracht. Hij zou in de avond weg vliegen naar Barcelona, waar hij woont. En mijn trein ging 16.30 uur naar Porto, Portugal. Ik had nog meer tijd in Santiago kunnen doorbrengen, alle mensen zien, het pelgrimswereldje aanschouwen….maar je bent er niet meer een deel van.. Op zondag een tijd op het plein gezeten, de zon scheen lekker, ik voelde me weer een stuk beter… maar we zagen al haast geen bekenden meer binnenkomen. Zo vreemd… 1 a 2 bekende gezichten maar waar ik niet echt contact mee heb gehad..that’s it..

Het eindpunt op de weg naar Santiago is natuurlijk de kathedraal

Het is voorbij…. Maar echt…

Het kan zo zijn dat ik over een paar jaar weer ga!

De weg naar Santiago de Compostella zal altijd blijven roepen…

En een aantal jaren later deed ik een weekje op de Camino