Tikam; de Brahmaanse priester in Pushkar – India

Jacomijn | 2 december 2019 | Azië, India | 6 reacties

Nadat ik 3 weken intern in de Ashram van Swamiji in Pushkar voor de 200RYT Yoga Course had gezeten zat ik nu aan de kant van het heilige meer in hart van Pushkar.

Ik was er klaar voor om van iets wat heel diep zat afscheid te nemen. Ik was er al een aantal dagen naartoe aan het werken en de laatste meditaties in de yoga cursus hadden dan ook alleen bestaan uit het mijzelf overtuigen.

De eerste vrije dag in Pushkar had ik besloten toch iets anders te doen. Naar een tempel buiten Pushkar, Aloo Baba bezoeken en bij de straatmuzikant Ram in zijn hut 15 minuten buiten Pushkar lunchen.

Het leek er even op dat ik er toch onderuit probeerde te komen. Je vergeet zo snel je goede voornemens als je weer ‘buiten’ bent. Ik ken het van mijn Vipassana dagen. En vele andere keren dat ik me op reis iets voorneem om thuis te veranderen maar zo gauw je weer in het stramien van werken en leven zit thuis vergeet je het al gauw en doe je weer alles zoals je het altijd deed… Het makkelijke gebaande pad in je hersens weer bewandelen…

Ik nam me voor om het niet zo snel te laten vervagen deze keer en ging deze ochtend mediteren op een van de vele de ghats bij het heilige meer. Zo kon ik me voor bereiden op het feit dat ik daarna offerande ging kopen om die symbolisch in het meer te offeren om mijn voornemen kracht bij te zetten. Ik heb er 3 kwartier gemediteerd met de wederkerende woorden in mijn hoofd, ik ga mezelf vergeven voor hoe ik zoveel jaar geleden op een situatie heb gereageerd en ik ga het de ander niet meer kwalijk nemen.

Brahmaanse priester in Pushkar

Ik was er een paar dagen ervoor achter gekomen dat ik de ander niet zomaar kan vergeven. Ik kon er begrip voor hebben, ik snapte dat het zo gegaan is zoals het gegaan is en ik wilde het niet meer mijn leven laten beheersen. De manier om dat te doen was mezelf vergeven voor hoe ik op de situatie gereageerd had. Dit had veel gevolgen gehad voor mijn verdere leven. Het feit dat ik wel blij ben met wie ik ben en hoe mijn leven er nu uitziet is ook wat waard. Dit was ik niet geweest zonder die situatie.

Ik bleef dus in mijn meditate het pad banen in mijn hersens dat ik mezelf vergaf… Dat ik het de ander niet meer kwalijk nam… Ik blij ben met wie ik ben en dat mijn leven goed is. Nu neem ik met de juiste intenties beslissingen en veelal dat niet meer doe met een foute achtergrond... Uit wraak… kwaadheid, uit ballorigheid… Opstandigheid.. En noem maar op..

Ik ging volledig mijn verantwoordelijkheid aan voor het nu en afscheid nemen van de vroegere ik…. Waar ik deels al afscheid van had genomen in de jaren… Maar nooit volledig. Het laatste beetje verdriet, stukje verlangen naar erkenning, ook haat en wraak moesten nu weg. Ik vond het lastig en worstelde er mee in mijn hoofd. Ik werd op een gegeven moment in mijn meditatie opgeschrikt door een hond die aan mijn hand rook…

Tikam; Priester in Pushkar – India

Ik keek om me heen en zag mensen puja verrichten naast me en zich 3 keer onder dompelen in het heilige meer. Toen er even later een heilige koe langs wilde besloot ik dat het tijd was om op te staan en om de oranje Marigold bloemetjes te kopen in de drukker wordende winkelstraat die achter de ghats langs loopt.

Ik liep naar boven en wilde 2 bloemetjes. Swamiji (mijn Yoga Guru) had me gezegd niet te veel in het meer te offeren, dat doen al zoveel mensen en we moeten het schoon houden. Toch kreeg ik er 5 van de bloemenman en ik betaalde met een vies briefje van 10 Indiase roepie. Ik liep terug de witte marmeren trappen af naar de ghats bij het heilige meer van Pushkar. Ik voelde al dat er iemand met mij mee liep.

De man, een priester, vroeg me of ik van hem de puja wilde. Puja zijn de hindu rituelen die je langs het meer ziet om een offer te brengen. Ik gaf aan dat ik geen puja wilde maar dat ik vandaag met een ander doel kwam. De priester begon uit te leggen dat het meer heilig is en dat je hier puja moet doen met een ander offer dan de bloemetjes die ik gekocht had. Hij was Brahmaanse priester en kon dat voor mij doen. Ik had hier al een paar keer gelopen en meerdere mannen gezegd dat ik dit niet wilde. Ook deze Brahmaanse priester gaf ik dat weer aan maar toch bleef hij me volgen.

Ik ging zitten en keek naar het meer en naar de Marigold bloemetjes in mijn handen. Ik moest ze in mijn rechterhand houden gaf de priester aan. Oké, dat advies volgde ik op. Verder sprak ik niet met de Brahmaanse priester in de hoop dat hij me alleen liet. Inwendig zat ik me voor te stellen hoe ik dit ging doen.

Swamiji had me gezegd dat ik de bloemetjes moest offeren en de tekst, dat ik vrij van dit lijden wilde zijn, moest opzeggen in mijn hoofd Daarna moest ik met mijn vingers het meer aanraken en het water op beide oogleden deppen. Ik wilde het goed doen en dus de juiste formulering in mijn hoofd hebben. De Brahmaanse priester stond nog steeds naast me. Hij vroeg me wederom of ik dan toch zijn puja wilde. Ik gaf aan dat ik hier kwam om deze bloemetjes te offeren omdat ik iets vanuit mijn verleden achter me wilde laten. Ik hoopte stilletjes dat dit genoeg voor hem zou zijn om me dan toch eindelijk alleen te laten.

IJdele hoop bleek toen hij juist hierop verder ging. Hij gaf aan dat het heel goed is om dingen vanuit het verleden achter je te laten. Je moet niet te lang met iets rond blijven lopen. Je moet nu leven en nu blij en vrij zijn. Toen hij dat zei brak er iets in mij…. Op dat moment zat hij geknield naast me op dezelfde tree... Hij zag dat er een traan in mij opwelde en gaf toen tot overmaat van ramp ook nog aan dat ik de tranen moest laten lopen.

Toen vervolgde hij met de woorden:
Het is goed, laat het eruit…

We zaten zo’n 10 minuten stil naast elkaar en toen mijn tranen opdroogden stelde de Brahmaanse priester voor om wat Massala chai voor ons te halen zodat we even een kopje thee konden drinken. Het lijkt in India een oplossing voor alles te zijn 🙂

Ik nam zijn aanbod aan en onder dat hij in de drukke winkelstraat de Massala chai haalde liep ik naar het heilige meer. Ik knielde op de laatste tree neer en zat met mijn handen waarin de 5 oranje Marigold bloemetjes nog steeds zaten boven het water.

Langzaam liet ik ze vallen in het water met de tekst in mijn gedachten dat ik het mezelf niet meer kwalijk nam en dat ik begrip voor de ander had. Ik keek de bloemetjes nog na toen ik naast me hoorde:

Good!

Now we have some chai!

Onder het genot van een kopje Massala chai en beide een halve kachori (gefrituurd aardappelgerechtje ) vertelde Tikam, de Brahmaanse priester, mij dat hij ook veel verdriet had gehad. Zijn vrouw was jong overleden aan een ziekte. Dit was al 17 jaar geleden en hij was achtergebleven met 2 jonge dochters. Hij had het een tijd erg moeilijk gehad maar zich op een gegeven moment voorgenomen dat hij het achter zich liet en weer ging genieten van het leven.

Dat moest ik nu ook doen.
Ik had de bloemetjes in het water achtergelaten en moest nu weer gaan genieten.

Ik glimlachte en de Brahmaanse priester zei dat de wereld me liever zo zag dan hoe hij me net daarvoor aan de kant van het heilige meer had gezien 🙏