Pelgrimsreis nr 1 – 8 dagen wandelen naar Santiago de Compostela – Spanje

In april 2024 organiseerde ik mijn eerste pelgrimsreis. We gingen in 8 dagen wandelen naar Santiago de Compostela. Een stukje van de reis die ik zelf in 2016 deed, maar dan in 35 dagen. De reis waar ik zoveel inzichten kreeg en zo’n verbondenheidgevoel door kreeg met anderen, met vreemden, met de wereld om mij heen.

Als pelgrim wandelen naar Santiago de Compostela

Zo’n ervaring, zo’n reis die je dan zo graag wil delen met anderen maar die je echt zelf moet doen. Hoe krijg je dan dat in een goede balans zodat er toch meer mensen gaan, het aandurven om die stap te zetten maar niet gelijk een maand weg zijn. Ik bedacht dus deze reis, 8 dgn wandelen naar Santiago, de laatste 200 km van de Camino Frances.. En wat blijkt? Met de laatste 200 km wandelen naar Santiago de Compostela kom je toch helemaal in dat ritme, in dat gevoel en bij dat intense leermoment.

Lees verder over de 8 dagen wandelen naar Santiago de Compostela, wandelen op de Camino Frances

Dag 1 – Villafranca del Bierzo naar La Faba (23.5km)

Als groep waren we gisteren aangekomen in Villafranca del Bierzo en hadden ons eerste pelgrimsmaal genuttigd. 3 gangen waarbij de groep opperde… wat veel! “Als we elke dag zoveel eten kom ik een paar kilo zwaarder thuis” Ik kan je verzekeren dat een paar dagen later de hoeveelheid toch welkom was!

Na een eerste nacht in de herberg, bij elkaar op 1 slaapzaal samen met de Spaanse Anna zouden we later leren, liepen we vol goede moed weg in de vroege ochtend. Er zijn twee opties voor deze dag, namelijk de berg over of langs de weg. De groep ging in tweeën en we liepen allemaal in de frisse ochtend onze eigen weg. Na een uur achteruit kijkend naar de mooie zonsopgang.

Die eerste dag loop ik een tijdje met Emiel. Hij vertelt me dat hij heel graag wil ervaren hoe het is om een aantal dagen achtereen te wandelen. Hij heeft natuurlijk ook veel gelezen over de tocht en wil het magische ervan ervaren. Als we na een tijdje een mooie tekst tegenkomen op een steen –  Be The Turtle – wordt dat zijn lijfspreuk voor deze week. Echt heerlijk! Het ultieme gevoel van niets moeten, niets hoeven en alle tijd voor jezelf te hebben.

Helaas waren in de dorpjes die de ‘berggroep’ tegen kwamen nog niets open maar hoe ook anders op de camino, we kregen van een lokale man daar toch een kop heerlijke koffie en zijn vrouw een stuk cake.

(Dit bleef mij als kersverse reisleidster natuurlijk wel achtervolgen… “De reisleidster heeft ons beloofd dat .. maar… Met altijd een luide lach volgend)

Toen we verder liepen konden we toch nog lunchen langs de grote weg en daarna liepen we het mooie Spaanse landschap weer in om aan het eind van deze wandeldag te stijgen naar La Faba. In het kleine La Faba was nog maar 1 herberg, bij de oude kerk… Hoe speciaal? De kerkklok werd geluid door pelgrim Aalt en nadat we ons eigen maaltje daar gekookt hadden konden we heerlijk gaan slapen op de grote slaapzaal.

Daar kwamen we er ook achter dat de tip om oordopjes mee te nemen geen overbodige luxe waren.

8 dagen wandelen naar Santiago de Compostela – Spanje

Dag 2 – La Faba naar Triacastela (26km)

Na een kop koffie in de keuken van de herberg vertrokken we weer. Deze dag bracht ons een flinke klim, eerst naar O Cebreiro, een prachtig klein authentiek bergdorp. Er zijn mensen die graag stijgen en er zijn mensen die graag dalen… Ik loop vandaag mee met degene die het liefst daalt en het dus zwaar heeft met het vele stijgen van deze dag. We lopen op Francine’s tempo en spreken over allerlei onderwerpen. Het is echt een ochtend die er het meest toe doet op de Camino. Zo’n ochtend waarop je de meest waardevolle lessen leert, ik van haar en zij van het pad.

Toen we eenmaal boven waren aten we een heerlijk ontbijt en liepen we vol goede moed weer verder, niet vermoedend dat de grootste klim toen nog moest komen. Ook die werd overwonnen maar een paar km verderop was de koek op. Hoe fijn is het dan dat je wel gewoon een bus kan nemen of taxi kan bellen en de laatste paar km naar je herberg gebracht kan worden? Elke overwinning is er 1 om te vieren en deze berg heeft ze overwonnen!

De uitzichten op deze dag waren natuurlijk geweldig, de bergen waar je in loopt en het glooiende landschap. Echt heel gaaf! Op de laatste kilometers loop je door wat kleine dorpjes langs een doorgaande weg. Daar maak je de kilometers.

Dag 3 Triacastela naar Sarria (18.3km)

Na een nacht in de herberg die als de minst fijne wordt bestempeld lopen we verder. Deze herberg zal ik de volgende reis niet meer boeken, ik ga op zoek naar een alternatief. Pelgrim Emiel is al heel vroeg weg en op pad naar Samos, hij gaat het klooster bezoeken. De rest van de groep loopt de iets kortere route.

Ook wij lopen op tijd weg en dus is het nog donker als we op pad gaan. Het is dan wel april maar de week dat wij lopen is het 20+ graden en twee dagen zelf bijna 30 graden. Ook heeft het in het donker op pad gaan wel zijn charme, je ziet de zonsopgang vanaf de camino.

Na een klim lopen we op het glooiende landschap en vinden een heerlijk plekje om te ontbijten, alles donativo. Dat wat jij er voor over hebt geef je. We kunnen fruit pakken, muesli met yoghurt of repen etc. Ook wordt er cappuccino geserveerd. Een heerlijk plekje om zo even te zitten. Dit kom je vaker tegen als je gaat wandelen naar Santiago de Compostela, mensen die de pelgrims helpen op vertrouwensbasis, wat jij geeft is goed.

Later komen we nog meer plekjes tegen waar we heerlijk kunnen zitten en genieten van de zon en het pad. De vrijheid, de tijd en wetend dat we nog een maar een paar km hoeven te wandelen en dan alweer over zijn.

In Sarria hebben we een fijne herberg met een kamer op de tweede verdieping met veel ramen die wagenwijd open staan. Het is warm en dus is de wind welkom. Ik lig op bed en kijk zo de winkelstraat in. De ‘Franse snurker’ komt langs en ik zwaai even vanaf mijn bedje 🙂 Zo hebben mensen op de camino al snel een bijnaam, niet iedereen spreek je persoonlijk of stelt zich voor.

In Sarria ga ik later in de middag nog even met Esther het dorpje een beetje verkennen. Esther loopt deze tocht ook een beetje met haar moeder in haar gedachten. Zoals medepelgrim Aloys de kanker overwon lukte haar moeder dat niet na vele jaren van vechten. Wat een heftige jaren moeten dat zijn geweest. Esther vertelde dat ze het met haar moeder ooit ook over deze pelgrimstocht had gesproken. Het geeft een extra dimensie aan haar pelgrimstocht, in gedachten loopt haar moeder met ons mee.

Camino Frances – Eeuwenoude pelgrimstocht in Spanje

Dag 4 Sarria naar Portomarin (22.4km)

Vanaf Sarria lopen we de volgende dag weer door naar het volgende stadje: Portomarin. Na een paar km komen we aan bij de herberg waar ik in 2016 sliep en waar we nu ons ontbijt scoren. Als we verder wandelen worden we die ochtend getrakteerd op de mooiste zonsopgang van deze 8 dagen. De lucht kleurt prachtig oranje en de weg waarop we lopen kadert het plaatje helemaal super in. Wat een mooie tocht lopen we toch!

Hierna lopen we door diep uitgesleten oude paden door het oude Galicische landschap. Het is sinds Sarria drukker en komen een groep scholieren tegen met, natuurlijk, een box waar muziek uit komt. Gelukkig lopen ze grotendeels in een groep en door een korte pauze in te lassen voor lunch laten wij ze voor. Hoe leuk is het dan dat je bij je pauze je groepsgenoten weer tegenkomt.

Je lijkt ver uit elkaar te zitten maar komt elkaar dan toch zomaar weer tegen. Dat vond ik zo fijn aan de camino, je komt op een plek waar je nooit eerder was maar wordt verwelkomd door bekenden. De weg is helemaal nieuw en vreemd maar toch niet zo dat je er niet ’thuishoort’ op dat moment. Zo mooi om dat ervaren.

Onderweg komen we nog wat kerkjes tegen en het meest gefotografeerde paaltje van de camino: De 100 km paal!

Iets daarna kun je een mooie stempel krijgen met natuurlijk die 100km erop. Als we verder lopen horen we in eens in de verte een doedelzak spelen. Dit brengt mij gelijk terug in die laatste meters naar het Praza do Obradoiro om bij de kathedraal te komen. Daar staan ook doedelzakspelers. Galicië is in vroeger tijden Schots geweest leer ik van Emiel en dus is het ook hier traditie om doedelzak te spelen. Even later staat er dan ook een heuse doedelzak speler langs de kant, in traditionele kledij, te spelen. Ook hij heeft een stempel voor zich staan en erbij staat een donativo bordje. De camino brengt veel geld in het laatje voor de mensen die langs de route wonen.

Na een ijsje, voor de afdaling naar Portomarin, dalen we af en nemen de avontuurlijke route de ‘kloof’ door komen we aan bij de lange brug Portomarin in. Het was weer een prachtige dag op de Camino Frances. We sluiten hem af met een pizza bij de pizzeria naast de grote kerk in het centrum van Portomarin. De eerste keer dat we geen pelgrimsmenu kiezen.

Dag 5 Portomarin naar Palas de Rei (25km)

Voor zonsopgang vertrekken we allemaal weer. De een nog vroeger dan de ander. We lopen in kleine groepjes en na zo’n 1.5 uur komen we langs een mooi restaurant waar we bijna allemaal ontbijten. Emiel en Esther lopen door en aanschouwen de resten van een oud kasteel, Castro de Castromaior. Als ik er langs loop heb ik net die grote klas achter me en besluit ik door te gaan zodat ik ze voor blijf.

Ik kom een stukje met pelgrim Monique te lopen. We hebben een heerlijk gesprek over hoe zij de camino ervaart en wat het met haar doet. Ze koos ervoor om zoveel mogelijk alleen te lopen en heeft dat ook gedaan. Het in zichzelf keren is zo fijn en hier geniet Monique optimaal van. De omgeving helpt er natuurlijk ook aan mee dat je kunt genieten op alle fronten. Daarnaast is de camino zo goed aangegeven dat je in principe niet afgeleid wordt door afslagen of paden en moet zoeken naar het pad. Je kunt in gedachten kilometers wandelen op weg naar Santiago de Compostela.

Volg de gele pijlen wandelend naar Santiago de Compostela

Palas de Rei is een klein plaatsje waar we even op het terras kunnen zitten, genieten van de rust, het weer en het feit dat we het allemaal zo goed doen. Er is een leuk winkeltje waar je als pelgrim alles kunt kopen wat je nodig zou zijn onderweg incl souvenirs. Die worden er dan ook gekocht.

Deze nacht komen we te slapen in de herberg waar ook de hele klas geherbergd is. Hoe fijn dat wij de kamer, voor 8 personen, op de begane grond hebben en de kinderen boven slapen. Als we in bed liggen horen we het geren en gegil van alle tieners…maar om 22.00 uur is het toch ineens gedaan met het lawaai en keert de rust terug. Echt super!

Dag 6 Palas de Rei naar Arzua (28.8km)

Palas de Rei verlaten we ook weer in het donker, net voordat we het stadje verlaten kunnen we ontbijten. Aan een tafel achterin de hoek slaapt een pelgrim, met zijn hoofd rustend op zijn armen.. Hij was in de nacht komen lopen vanaf Portomarin had hij nog net verteld toen we binnen kwamen. Hij hield ervan om in de nacht te wandelen.

Het is de langste dag qua kilometers vandaag en we komen na 15 km in Melide aan. Het plaatsje wat bekend staat om zijn lekkere pulpo, inktvis. Ik had iedereen er gister natuurlijk op gewezen en had bedacht dat het na 15 km wel lunchtijd zou zijn. Na een mooie ochtend wandeling kwamen we om 10 uur al aan in Melide.

Ik wandel die ochtend een stukje met Aloys. Hij vertelt mij over zijn overwinning op de ziekte kanker en wat dat met de laatste jaren van zijn werkbare leven heeft gedaan. Uiteindelijk is hij met een goed gevoel met pensioen gegaan, is hij weer gezond en loopt hij dankbaar te zijn op de Camino Frances. Wat kan het leven toch mooi zijn? Respect hoor! Aloys is een van onze snelle lopers, soms ziet hij dan de dingen niet die wij wel zien maar we delen dan graag een foto ervan met hem!

De bekende pulpo in Melide
dit mag je niet missen tijdens je pelgrimstocht

Bijna de hele groep compleet maar een aantal zagen het niet zitten om zo vroeg al inktvis te eten of gingen bij het idee alleen al kokhalzen. Met Esther, Emiel en Aloys ging ik toch de inktvis eten. De vorige keer vond ik het toch wel lekker en bij hetzelfde restaurant zaten we nu ook weer. Ze serveerden al volop inktvis, ook al was het koffietijd in Nederland.

Hierna lopen we de toeristische route door het stadje en daarna komen we in de oude heerlijk geurende eucalyptus bossen te lopen. We maken her en der wat mooie foto’s en genieten volop van de mooie wandeling. Net voordat we over zijn kunnen we een lekkere taart scoren en zitten even onze voeten wat rust te geven. Als ik aan kom zit een deel van de groep er en als ik weg ga komt een ander er nog net aan lopen.

Arzua is een plaatsje waar niet heel veel te doen is, een lange straat met saaie gebouwen. Iets verderop nog een winkelstraat maar die zie ik deze dag niet meer. We hebben allemaal de 30 km dag overleeft en zijn blij met een restaurant dichtbij onze fijne herberg. We hebben een soort capsule slaapplek en dus hoor je weinig van je medepelgrims in de nacht.

Dag 7 Arzua naar O Pedrouzo (19.1km)

Vanaf Arzua vertrekken we iets later. Het is maar een ‘korte’ dag met 19 km en dus slapen we uit. Om 8 uur lopen we weg met een fris zonnetje op de achtergrond. Het is niet meer zo warm en dat is ook wel even fijn.  Als je gaat wandelen in april zijn dit wel de temperaturen die je verwacht, in de ochtend fris ( 8 a 10 graden) en de middag heerlijk warm met een temperatuur die de 20 graden haalt.

Ik besluit deze dag mee te lopen met Esther, ze krijgt last van haar knie en moet haar tempo wat lager leggen. Zodoende krijg ik de kans om fijn met haar te kletsen. Dit soort momenten/dagen kleuren je camino. Ik vind het heerlijk! De aanleiding is minder leuk maar het doel is groots. We leren van elkaar en daar gaat het om.

Onderweg verveel je je nooit, overal staan lokale mensen met kunst of muziek langs de weg. Ook komen we langs verschillende plekken waar we koffie en tortilla kunnen kopen. Telkens zien we ook de mooie oude graanhuisjes, hórreo worden ze hier genoemd leer ik. Het zijn mooie ranke huisjes op verhogingen die typerend zijn voor Galicië.

Ook deze dag komen we weer de mooiste mensen onderweg tegen, de mooiste en inspirerende teksten staan langs de route en we genieten volop. Onderweg deelde pelgrim Aalt een mooie foto van een heerlijk broodje, die gingen wij ook scoren. Als wij klaar zijn neemt Francine onze plek weer in. Op de app zien we dat Emiel een mooie stempel van een schildpad heeft gevonden, zijn motto vanaf dag 1, Be The Turtle. Een stuk verderop komen wij die Spaanse Tortuga tegen en halen ook een stempel en een kadootje voor thuis.

O Pedrouzo is een slaperig dorp en dat vinden we niet erg. We lopen alleen naar de supermercado voor onze dagelijkse banaan en wat andere boodschappen. In de avond eten we bij de Mexicaan! Hier krijgen we een prachtige stempel waar we allemaal graag even voor in de rij staan.

Vertragen tijdens je pelgrimstocht
Wandelen naar Santiago de Compostela

Dag 8 O Pedrouzo naar Santiago de Compostela (20.1km)

En dan breekt de laatste dag aan. Wel zin in… maar toch geen zin in… Het blijft apart. We zijn er net allemaal zo aan gewend dat we gewoon in de ochtend opstarten. Wel zien waar we ons eerste kopje koffie scoren en ons ontbijt. We hoeven niet meer na te denken, we hebben niet meer de behoefte om dat allemaal te plannen maar gaan gewoon wetende dat het goed komt.

Na een paar kilometer treffen we elkaar allemaal bij een kerkje waar we een stempel halen en koffie met tortilla of een geglazuurde croissant eten. Langzaam lopen we door. We komen mooie inspirerende teksten tegen, lachen weer om Michael Jackson die weer ergens op de muur staat en Emiel speelt er muziek van MJ bij af.

Wandelen naar Santiago de Compstela komt bijna ten einde op Monte do Gozo

En dan komen we aan bij Monte do Gozo.. De plek van waar je voor het eerst een blik kan werpen op Santiago de Compostela en de grote kathedraal kan zien. Vanaf hier is het alleen nog maar bergafwaarts, de stad in.

We hebben 550 meter voor het plein afgesproken om daarna met elkaar gezamenlijk als groep het plein op te lopen.

Praza do Obradoiro – Kathedraal

Ik voelde een spanning opkomen, bij de groep.. maar ook bij mijzelf. Nog even en dan lopen we het plein op. Wat zou het deze keer met mij doen? Wat doet het met de groep? Opgelaten lopen we dan uiteindelijk die laatste meters. Er is muziek in de straat, mensen zijn vrolijk en lopen dansend naar het eindpunt van deze lange pelgrimstocht.

Net voor het eind horen we dan de doedelzak. Deze kondigt aan dat we nog maar een paar stappen hoeven te zetten om de tocht te volbrengen, wat aan de andere kant je pelgrimstocht beëindigt.. Ik film de deelnemers als ze het plein oplopen, terug kijken, naar boven kijken naar de grote kathedraal… om zich heen kijken op het grote plein. De andere pelgrims zien staan en liggen op de grond… We omhelzen elkaar, feliciteren elkaar voor het behalen van deze mijlpaal…

Daarmee sluiten we onze pelgrimstocht af. Het is goed, het is klaar.. Je moet op je hoogtepunt stoppen toch? Zo is dat met deze reis ook. We zaten net goed en wel in het ritme, snapten precies wat er van ons verwacht werd en hoe we het beste de dag en nacht konden doorbrengen en toen was het klaar.

We hebben het allemaal doorvoeld, allemaal intens begrepen waar echt om gaat. Zo’n intense ervaring vergeet je niet meer, ik geniet al jaren van deze herinnering. Ik hoor dat de wandelaars in deze reis ernaar streven om dat gevoel in hun dagelijkse leven te krijgen en dat is een goed doel met een fijne intentie.

Voor mij is het einde van deze reis ook begin van mijn nieuwe reis. Hierna wil ik meer reizen gaan organiseren. Dit was een beetje inofficieel het begin van mijn onderneming Zinvol Reizen. Ik wil meer van dit in mijn leven…en dan moet je daarnaar leven hé? Dus ik ga er volop voor!

Wil jij ook mee met de volgende pelgrimsreis? Kijk dan eens in naar de volgende data voor deze reis.

Of lees hoe het in 2016 allemaal begon met mijn eerste 200 km op de Camino Frances

Deel jij deze prachtige reis ter inspiratie?

Zoek jij ook naar een zinvolle reis? Ik biedt ook een zgn groeireis aan in Jordanië. We gaan in die reis veel aan yoga en meditatie doen en aan de hand van je unieke drijfveren op zoek naar wat jij van het leven wil voor jouw toekomst.

Lees meer over die zinvolle reis naar de Wadi Rum in Jordanië

Maar ook kan Spanje jou meer mooie wandelingen bieden.

Eerste dag wandelen op de GR92 in Spanje – Lloret de Mar naar Tossa de Mar, Costa Brava

Of wat dacht je van Mallorca?

Avontuurlijke wandelreis op Mallorca – Meerdaagse wandeltocht op de GR221 en ontdek Palma, Soller en Valdemossa

Ik hoop dat jij net zo geniet van deze mooie wereld als ik dat doe