Vrienden maken op de Camino de Santiago: 7 tips voor het herbergleven
Mijn Duitse slaapzaalgenoot gaf me calciumtabletten toen ik kramp in mijn kuit kreeg, een Zuid-Afrikaanse verzorgde vakkundig mijn blaren toen ik daar mee geconfronteerd werd en een Canadees en Australiër werden mijn wandelmaatjes voor ruim een week. Zo makkelijk is vrienden maken op de Camino de Santiago, vier vreemden werden onverwacht mijn steun en toeverlaat. In deze blog deel ik waarom het herbergleven zo’n magische eigenschap heeft en hoe ook jij die bijzondere pelgrimsbanden kunt ervaren.
Veel mensen schrikken af van het idee om een slaapzaal te delen met vreemden. Maar juist in deze herbergen vindt een bijzondere transformatie plaats. De transformatie van angst naar verbinding. De psychologie van het herbergleven zorgt ervoor dat gedeeld kwetsbaarheid en eenvoud de perfecte voedingsbodem vormen voor authentieke vriendschappen.
1. De magie van het herbergleven. Waarom ontstaan er zo makkelijk vriendschappen?
In de herberg ligt iedereen letterlijk in ondergoed naast elkaar. Daardoor vallen al snel alle sociale maskers weg. Je ziet elkaar op je meest pure momenten: moe, zweterig, soms geëmotioneerd. Dit creëert direct een gevoel van gelijkwaardigheid.
Iedereen zit in hetzelfde schuitje: ofterwijl slaapzaal. We hebben allemaal dezelfde “vijanden” zoals de lange afstand afleggen, de weersomstandigheden of een (te) zware rugzak. Het wij gevoel versterkt die band.
Soms los je samen de problemen op waar je tegen aan loopt. Denk aan vragen als: Waar is de pharmacia (apotheek), waar ik blarenpleisters kan kopen en hoe laat sluit de tienda (supermarkt) op de hoek?
Samen kleine overwinningen vieren zoals op tijd voor de zonsopgang op een prachtig plekje staan. Een fijne koffiestop die precies op tijd kwam en het bereiken van je herberg.
Als je geen afleiding van tv, werk of sociale media hebt ontstaat er ruimte om echt contact te maken. De avonden zijn leeg, je hoeft niet veel te doen, je kunt rusten … en praten. Vaak delen mensen al snel met je waarom ze de camino lopen, dit zijn vaak persoonlijke verhalen.
Op de camino vallen de sociale patronen weg. Thuis ben je vaak ‘de ouder’ / ‘de accountant’ oid. Hier vallen die rollen weg en ben jij pelgrim, net als alle anderen die je om je heen treft. Leeftijd, beroep, inkomen, het maakt allemaal niet uit. De 70 jarige opa uit Canada wordt vrienden met een 25 jarige student uit Zuid-Korea.
Waarom maak je zo makkelijk vrienden op de Camino de Santiago
De camino als gelijkmaker:
Iedereen heeft dezelfde dagelijkse struggles. De rijke CEO heeft net zo veel last van blaren als een student. Succes wordt eventueel gemeten in kilometers en niet in euro’s. En hier op de camino: Hier helpt iedereen elkaar door het delen van een pleister, het geven van tips of afstaan van een energiereep.
En die binding die je met de pelgrims deelt is een unieke ervaring die mensen die nooit op de camino gelopen hebben misschien niet begrijpen. Het gevoel van deel uitmaken van iets groters dan jezelf. Verbondenheid door dezelfde rituelen: stempels verzamelen, vroeg opstaan, rugzak sjouwen… 30 km wandelen voor het volgende bed
2. De eerste stappen – Hoe doorbreek je het ijs?
En dan zit je alleen in een herberg, je ziet verschillende pelgrims binnenkomen. De een nog vol van de wandeling van die dag en de ander misschien wat meer in zichzelf gekeerd. Hoe maak je contact? Hoe doorbreek je het ijs?
Start met de universele pelgrimsvraag: Hoe ver heb je vandaag gelopen? Al snel volgt dan vaak ook: Waar ben je begonnen op de pelgrimsroute en hoeveel dagen loop je dus al? Of: Is dit je eerste camino? Een gesprek is zo op gang met deze starters.
Onderweg kun je bij een mooi uitzichtpunt aanbieden dat je een foto maakt van die ander, en vragen of die mooie foto ook van jou gemaakt kan worden.
Als je meer van het praktische bent dan kun je hulp aanbieden aan een medepelgrim. Bij het koken / of het ophangen van de was etc.
Zo heb je in de kerkelijke herberg in La Faba een gratis ouderwetse centrifuge en daar moet je wel mee weten om te gaan. Ik heb er verschillende pelgrims mee geholpen en die waardering is onbetaalbaar. Het was namelijk een frisse dag en anders was de kleding nooit droog geworden.
Zo kun je ook praktische tips delen met je medepelgrims
Denk je iets te zien wat de ander misschien niet snapt of niet goed doet geef dan je advies. Wie weet helpt het een ander enorm door een betere houding aan te nemen. De stokken anders vast te houden of de rugzak beter op de rug te hebben zitten.
Vind jij dit toch lastig dan kun je ook aan je timing werken. Zit bijvoorbeeld als eerste aan de tafel / in de keuken bij het avondeten. Pelgrims komen dan binnen en je hebt dan alle tijd om rustig een gesprek aan te gaan.
Non-verbalen signalen (glimlachen, oogcontact)
Non-verbale signalen zijn een makkelijke manier om het ijs te breken. Laat iemand zich gezien voelen door te glimlachen. Daardoor voelt iemand zich meer welkom en ook geneigd om terug te glimlachen en gedag te zeggen.
Maak dan ook echt oogcontact en probeer niet telkens op je telefoon te communiceren met het thuisfront. Dat is ook belangrijk maar zou niet je ervaring in het moment van de camino moeten belemmeren.
3. Culturele verschillen omarmen
Op de Camino ontmoet je de hele wereld. Verschillende ritmes, gewoontes rond het eten en rust, manieren van communiceren. Wees oprecht nieuwsgierig. Als iemand iets kookt wat je niet kent vraag er dan naar. Je leert zo ontzettend veel van elkaars gewoontes.
Vrienden maken op de Camino de Santiago
Taalbarrieres? “Buen Camino” spreekt iedereen. Handen en voeten doen de rest, lachen om miscommunicatie doet wonderen. En juist die gedeelde kwetsbaarheid opent harten. Nieuwsgierigheid wint het al snel van oordeel.
Deel je eigen cultuur, vertel waarom jij dingen op jouw manier doet. Die Nederlandse directheid? Leg uit dat het gemeend is, niet onbeleefd. Zo ontstaan er echte verbindingen boven de cultuurverschillen uit. Die verschillen maken de wereld en de Camino juist zo rijk, koester ze!
Sociale angst overwinnen op de Camino
4. Voor de introverte pelgrim
Ben je meer een luisteraar dan een prater? Vrienden maken op de Camino de Santiago lijkt dan lastiger. Plan je sociale momenten bewuster. De gemeenschappelijke keuken bijvoorbeeld. Die biedt in de avond een perfecte basis voor een mooi gesprek. Kook jij zelf of kun je aansluiten bij iemand, het gesprek vloeit vaak vanzelf als je kookt.
Jouw tempo, jouw comfort. Begin klein en vertrouwd, zoek contact met 1 persoon. Misschien sluit je aan bij een pelgrim die alleen loopt en zeg je vrolijk: “Buen Camino” en stel je de vraag hoe zijn/haar lichaam voelt vandaag.
Luisteren is misschien wel jouw superkracht. Pelgrims hebben verhalen te vertellen en jij bent de perfecte toehoorder. Stel een simpele vraag: Waarom loop je de Camino? Dit creëert diepere verbindingen dan oppervlakkige smalltalk.
Neem de rust van de sociale momenten als je die nodig hebt. Het is volkomen oké om alleen te lopen en vroeg naar bed te gaan. Pelgrims begrijpen dat iedereen zijn eigen ritme heeft.
5. Herbergetiquette – De ongeschreven regels
In de herberg deel je ruimtes met medepelgrims. Rekening houden met elkaar is hoe een warme gemeenschap en vriendschappen ontstaan. Snurk jij? Deel het eerlijk en bied oordopjes aan, humor helpt altijd!
Word een stille held! Pak alles in de avond ervoor in en wees zo stil mogelijk. Je mede pelgrims dromen nog van Santiago de Compostella 🙂
Creëer ruimte voor iedereen en hou je spullen kort bij je eigen bed. Ook je was ophangen kan een mooie puzzel zijn, help elkaar om plekjes te vinden.
Ook de keuken is een ruimte van en voor iedereen. Soms zijn anderen wat chaotisch, ruim met een glimlach op en een ander zal misschien je voorbeeld volgen. De vraag: “Wie wil mijn laatste pasta?” opent harten en vult magen.
Ik wil je graag meenemen naar die laatste avond in Santiago, toen ik besefte dat ik afscheid moest nemen van mensen die in een paar weken ongelofelijk dierbaar waren geworden. Die vriendschappen wil je graag behouden. Maar hoe doe je dat?
Stuur eens een persoonlijk berichtje met een specifieke herinnering. “Elke keer als ik mijn wandelschoenen aantrek zie ik jou weer mijn blaren verzorgen daar in Astorga!” Dat raakt, omdat het echt was.
Wat maakt deze vriendschappen, met je camino familie, zo anders? Jullie hebben elkaar leren kennen zonder maskers. Moe, bezweet, soms gefrustreerd, maar ook stralend van kleine overwinningen. Ze hebben je mentaal gedragen toen je het niet meer zag zitten, je aangemoedigd toen Santiago nog onbereikbaar leek.
Dat schept een band die dieper gaat dan gewone vriendschappen. Jullie delen een geheim dat alleen pelgrims begrijpen: de magie van onderweg zijn, van loslaten, van vertrouwen. En dat vergeet je niet, ook niet als het dagelijks leven jullie weer opslokt.
7. Neem gewoon de stap – Ga een camino lopen
Mensen aanmoedigen om ook die stap te maken. Soms denk je jaar na jaar, ik zou ook wel willen. Het lijkt mij ook wel wat. Zou ik het kunnen? Is het wat voor mij?
Al die vragen kun je alleen maar beantwoorden door daadwerkelijk die stap te zetten. De eerste stap richting het lopen van een camino en uiteindelijk vrienden maken op de Camino de Santiago.
Herinner aan mijn transitie. Eerder stond ik een beetje buiten de sociale wereld, qua gevoel dan he? Tijdens mijn 35 dagen wandelen had ik echt wel het gevoel er ook bij te horen, ook van meerwaarde te kunnen zijn en vice versa.
Heb jij ook mooie herbergvriendschappen opgedaan? Deel ze met me in de reactie, ik ben heel benieuwd!
Nog geen reacties