Eerste kennismaking met Oostenrijk #MeToo *ongemakkelijk

Jacomijn | 14 december 2020 | Europa, Oostenrijk | Geen reacties

Afgelopen zomer ging ik voor een eerste kennismaking met Oostenrijk. Het was de eerste keer dit jaar dat ik op reis ging en ik had er super veel zin in!! Ik ging wandelen op de Alpe Adria Trail maar eerst moest ik natuurlijk bij het beginpunt komen. Ik reisde met de trein naar Spittal An Der Drau en dat kostte me een hele dag reizen. Vliegtuig is maar een halve dag…maar in Corona tijd leek me dit beter. Het kostte ook nog eens zeker het dubbele dus hoe graag ik het ook zou willen aanbevelen… Dat lukt me niet.

Mijn eerste kennismaking met Oostenrijk was iets anders dan ik had gehoopt... Want daar waar ik me in elk werelddeel grotendeels op mijn gemak voel maakte ik hier binnen een halve dag een tweetal momenten mee waar ik me niet fijn bij voelde…En dat in Oostenrijk!!

Eerste kennismaking met Oostenrijk

Na een lange reisdag in de trein kom ik aan in het plaatsje Spittal an der Drau bij het mooie Millstätter see. Ik loop in het donker over een verlaten straat naar mijn hotel. Dit is een sportaccommodatie (tennis) waar ze ook kamers verhuren voor een fijne prijs. Wel moet ik onder een viaduct door en ik bedenk me dat ik mijn wandelstokken bij mij heb en dat als er dus toch ineens iemand achter mij aan kom of van voor op mij af komt lopen dat ik die kan gebruiken. Ik loop namelijk het centrum uit en een verlaten stuk van Spittal an der Drau rond een uur of 22.00 in de avond. niet ideaal! Als ik aan kom bij mijn accommodatie hoor ik al van ver dat er feest is, of was…

Als ik het terras op loop zie ik dat er nog een paar mannen over zijn en die staan,
flink aangeschoten, rond een tafeltje mij aan te staren.

Hoe ongemakkelijk kun je je dan voelen!

Ik zeg hallo en loop zonder aandacht aan ze te schenken naar binnen. Daar is niemand… En even later komt 1 van die aangeschoten mannen naar binnen om mij te helpen. Hij bekijkt me van top tot teen en heeft een, voor mij, misselijkmakende glimlach op zijn gezicht. Ik hoor dat hij me vraagt wie ik ben en of ik diegene ben die nog moet komen en hij wijst naar een lijstje. Daar ben ik dan wel weer blij om… Hij weet dat ik een kamer gehuurd heb en ik knik dat het klopt en zeg dat ik graag in wil checken omdat ik een lange dag heb gehad.

#MeToo *ongemakkelijk

Hij is afgeleid en stelt me allerlei vragen die niet gericht zijn op het inchecken maar op het feestje wat zij hadden en over wie ik ben… Ik begin me er meer ongemakkelijk bij te voelen maar ben wel afhankelijk van hem. Ik moet een sleutel zien te bemachtigen van hem… Als ik zeg dat ik nog niet veel gegeten heb en hem vraag of hij wat weet in de omgeving geeft hij me een Balisto en zegt dat alles dicht is. De Balisto hoef ik niet te betalen, zegt hij met nog steeds die grijns op zijn gezicht. Ik bedank hem hartelijk en vraag om de sleutel van de kamer.

Met een Balisto ben ik niet te kopen hoor …

Het systeem werkt niet met hem mee….meer omdat hij te klungelig is in zijn aangeschoten staat om de juiste knopjes in te drukken op de pc en kassa… Het lukt eindelijk maar dan wil hij ook nog heel graag aan mij uit leggen waar ik die volgende ochtend het ontbijt heb.

Dit is aan de achterzijde van de accommodatie naar buiten. Omdat deze deur met een code werkt blijf ik in de deuropening staan zodat niet de deur dicht valt. Ik zie dat het uitkomt op een grote, donkere parkeerplaats waar ik verder niemand zie. Ook geen huizen, geen verlichting of iets dergelijks. Hij blijft staan en wijzen, ik kan niet zien waarheen.. Hij nodigt me uit om een stap naar buiten te zetten zodat ik kan zien waar hij naartoe wijst. Om ook dit voorbij te laten gaan, want hij geeft echt niet op, stap ik toch snel naar buiten om te kijken. Ik zie in de verte, in het donker, een gebouw staan. Dat is kennelijk een restaurant oid waar ik die ochtend heen kan lopen.

Nou echt… ik vind het super fijn dat ik dat nu weet *sarcastische toon aan*

Mijn eerste kennismaking met Oostenrijk

Als ik snel weer omkeer hoor en zie ik net dat de deur dichtvalt. De aangeschoten man loopt gelukkig naar de deur in plaats van naar mij en wil de code invoeren. Je snapt het al… Dit lukt hem niet … Ik word er onderhand echt wel een beetje geïrriteerd van en lach inmiddels niet meer terug. Ik had achter mij gezien dat ik rond het gebouw kon lopen, terug naar de plek waar ik het terras op liep en dus ook waar de oprit naar de doorgaande weg ligt. Het lukt hem niet in de eerste keer de deur te openen, ook niet in de tweede keer maar met zijn derde keer poging slaagt hij wel. Nadat hij me wederom een paar keer hoopvol glimlachend aankijkt.. *kots laat hij me voor gaan om naar binnen te gaan.

Op het moment dat we binnen zijn geeft hij aan dat ik hier naar boven kan en dat mijn kamer nummer 12 is… Ik bedank hem hartelijk en ben heel blij dat hij het kennelijk op geeft… Mijn boodschap is duidelijk, hij gaat niet krijgen wat hij wel graag zou willen… en hij laat me alleen op zoek gaan naar een kamer die ik uiteindelijk op de tweede verdieping vind…

Mijn eerste kennismaking met OostenrijkEerste kennismaking met Oostenrijk #MeToo *ongemakkelijk — De achterzijde van de accommodatie waar hij me die avond laat wilde laten zien waar ik naartoe moest.

Mijn tweede kennismaking met Oostenrijk

De volgende dag heb ik mijn ontbijt op de door de aangeschoten man aangewezen plek. Een uurtje later loop ik terug naar het station omdat ik met de bus naar Seeboden ga. Daar begin ik het avontuur van 8 dagen op de Alpe Adria Trail. Het is fijn weer en ik heb er super veel zin in. Ik heb een leuk, kort gesprek met een vrouw en haar kindje die ook op de bus staat te wachten. De bus was net weg en dus hadden we een uur de tijd. Zij loopt even later toch nog even terug de stad in en ik ga zitten op een bankje.

Ik had in mijn ooghoek al iemand zien staan waarvan ik het gevoel had dat hij iets meer aandacht voor mij had dan normaal… Hij kwam dan ook iets dichter bij het bankje staan. Ik keek hem een paar keer aan en telkens zag ik zijn ogen net wegschieten uit mijn richting.

#MeToo *ongemakkelijk

Ik zag daar een tiener staan van een jaar of 16 a 17 schat ik. Een beetje een zonderling, een alternatief type. Omdat hij me ontweek zei ik ook niets tegen hem maar liet ik hem staan en sudderen in zijn gedachten… Ik had dan ook niet verwacht dat hij bij mij op het bankje zou komen zitten. In deze corona periode ga je al niet snel bij iemand op het bankje zitten omdat je dan vrij dichtbij elkaar zit en dus schoof ik naar de andere zijde. Toen ik opzij keek zag ik dat hij, iets mijn kant op gedraaid, naast mij zat zonder me aan te kijken. Ik zat een boek te lezen en ging door met lezen.

Gelijk voelde ik dat die jongen, met razende hormonen door zijn lijf, me zat te begluren...

Zo heel stiekem met zijn ogen zo ver mogelijk draaiend zodat hij me kon zien… Mijn benen waren het mikpunt van zijn ogen.. Ik had een kleurige, opvallende strakke yoga broek aan.

Wat is dat met de Oostenrijkse mannen??

Toen ik weer op zij keek zag ik zijn ogen weer wegschieten. Ik werd er wel een beetje flauw van en ik heb hem met indringende ogen aan gekeken en ben op gestaan en weggelopen. Ik heb hem ook maar niet meer aangekeken en ben met mijn rug naar hem toegekeerd blijven staan.

Ik heb hierna gelukkig geen lastige mannen weer meegemaakt in Oostenrijk. Ik heb een geweldige vakantie gehad en dit gevoel van de eerste 12 uur in Oostenrijk verdween al snel weer!

Mijn eerste kennismaking met Oostenrijk
#MeToo *ongemakkelijk

Dit is toch niet hoe ik mijn eerste en tweede kennismaking met Oostenrijk had bedacht. Nergens ter wereld heb ik me zo snel achter elkaar twee keer ongemakkelijk gevoeld! Maar in de twee weken daarna is het niet weer gebeurd!

Dus maak je geen zorgen en ga lekker op reis naar Oostenrijk!