De geur van wierook hangt nog altijd in de lucht. Eeuwenoud hout kraakt zachtjes onder mijn voeten terwijl ik door de smalle doorgang loop. Mijn hart bonkt, niet van de inspanning van de bergrit, maar van het besef waar ik sta: in het huis waar de moeder van de 6e Dalai Lama ooit leefde.
Sonam, de zus van een jonge Rinpoche, sluit het gordijn achter me. Het kussen op de houten vloer wacht op me. Een aantal kaarsjes flakkeren in het halfduister, hun warme gloed danst over eeuwenoude beelden en artefacten. De rijstvelden buiten zijn plotseling ver weg. Hier, in dit hart van het oude huis, is alleen maar stilte en een energie die generaties heeft doorstaan.
Ik neem plaats in kleermakerszit. Mijn brein ratelt nog na van de indrukwekkende rit door de Himalaya, van het ontmoeten van Sonam, van het besef dat dit geen gewoon huis is. Maar langzaam, heel langzaam, komt de rust. En dan begin ik te voelen…
We waren die ochtend vroeg vertrokken vanuit Tawang. Sange van Holiday Scout had me deze unieke kans gegeven, het bezoeken van een plek waar maar weinigen komen. Door de bergpassen van de Himalaya slingerden we ons een weg naar Bekhar, een plaatsje zo klein dat je het amper op een kaart vindt. Maar wat hier staat, is van onschatbare waarde.
Midden in het platteland, omgeven door rijstvelden en woud, prijkt het huis. Niet imposant, maar nederig. Precies zoals je zou verwachten van een plek die zo diep verbonden is met het Boeddhisme.
“Welkom,” zegt Sonam warmhartig als ze ons ontvangt. Haar glimlach vertelt verhalen, van tradities die van generatie op generatie zijn doorgegeven, van een familie die de nalatenschap van de 6e Dalai Lama koestert.
Ze legt uit waarom ze het huis officieel “het geboortehuis van de moeder van de 6e Dalai Lama” noemen. Er is nog discussie over waar precies de 6e Dalai Lama geboren is, hier in Bekhar of in het klooster van Urgelling. Maar wat vaststaat is dat hij hier gewoond heeft. En zijn afstammelingen wonen hier nog steeds.
De lunch die Sonam serveert is eenvoudig maar perfect. Rijst, groenten, thee. Maar het is de ambiance die alles bijzonder maakt. We eten in stilte, met de rijstvelden als achtergrond en eeuwenoude beelden als getuigen. Ik voel de geschiedenis in elke hap, in elke ademhaling in dit huis.
En dan komt het moment waar ik naartoe ben gereisd. Sonam trekt het gordijn dicht, scheidt de leefruimte van de spirituele ruimte. Het kussen ligt klaar. De kaarsen worden aangestoken.
Mediteren doe ik vaker, op verschillende plekken in de wereld. Maar hier? Dit is anders. Dit is het hart van het huis waar de moeder van de 6e Dalai Lama leefde, waar hij zelf verbleef. De energie hier heeft verhalen meegemaakt die eeuwen beslaan.
Mijn ogen vallen dicht. Het duurt altijd even voordat mijn brein tot rust komt, voordat ik echt kan voelen waar ik ben. Maar als die rust komt… dan begin ik in te tunen op wat hier is. Op de vibratie die door de muren, door de vloer, door de lucht zelf stroomt.
Vreemd genoeg voel ik niet de diepe kalmte die ik een paar dagen eerder ervoer in het eeuwenoude Laghayla klooster. Hier is de energie levendiger, onrustiger misschien. Logisch ook, hier wordt geleefd en gewerkt, komen bezoekers. Het huis ademt, leeft nog steeds.
Maar juist die levendigheid raakt me. Deze plek is geen museum, geen verlaten heiligdom. Het is een levend stukje geschiedenis waar mensen nog steeds hun dagelijkse leven leiden, waar tradities nog steeds worden doorgeleefd.
Vijftien minuten. Meer niet. Maar genoeg om vragen op te roepen die me dagen zouden bezighouden. Wat mocht ik hier leren? Hoe kan ik dit soort ervaringen, deze diepe verbinding met geschiedenis, de spiritualiteit en de menselijkheid echt overbrengen op anderen?
Dat is toch waar Zinvol Reizen om draait? Niet alleen mooie plekken bezoeken, maar werkelijk geraakt worden. Veranderd worden. En die verandering delen.
Als ik mijn ogen weer open, kijk ik om me heen en besef waar ik zit. In het huis van de moeder van de 6e Dalai Lama, omgeven door artefacten die verhalen vertellen van een tijd die voorbij is maar tegelijkertijd heel dichtbij voelt.
Dit zijn de momenten waarop ik weet: ik ben dankbaar. Dankbaar voor de keuzes die me hier hebben gebracht, voor de weg die ik ben gegaan, voor alle onzekerheid en groei die hebben geleid tot dit moment van pure verbinding.
Na de meditatie toont Sonam ons de religieuze artefacten die in het huis worden bewaard. Foto’s die een tijdsbeeld tonen dat bijna te waardevol is voor woorden. En dan is er die steen, met wat beweerd wordt de voetafdruk van de 6e Dalai Lama zelf te zijn.
Echt of niet, het maakt niet uit. Wat telt is wat het symboliseert: de verbinding tussen verleden en heden, tussen verhaal en werkelijkheid, tussen spiritualiteit en het dagelijkse leven.
Naast het huis staat een klein klooster waar de 108 boeken van het Boeddhisme worden bewaard, ooit geschonken aan de familie, nu veilig opgeborgen na een aardbeving die het hoofdhuis beschadigde. Tibetaanse schriften in het Bodhi, die altijd in het oude huis hebben gelegen.
Zelfs de puppy’s die ons tegemoet rennen bij het klooster voelen bijzonder aan. Alsof alles hier, levend of niet, doordrenkt is van de geschiedenis van deze plek.
Als we weer naar de auto lopen, kijk ik nog een keer om. Wat een voorrecht om even te mogen kijken in deze eeuwenoude historie. De verhalen over de Dalai Lama en zijn vlucht uit Tibet zijn niet langer alleen maar verhalen, ze zijn tastbaar geworden, voelbaar.
Dit stukje aarde, deze paar huizen in Bekhar, dit huis vol geschiedenis, het herinnert me eraan waarom ik reis. Niet om plekken af te vinken, maar om geraakt te worden. Om te voelen. Om te leren.
En soms, als je geluk hebt, om vijftien minuten lang te mediteren in het hart van iets wat veel groter is dan jezelf.
Waar vind je het huis van de 6e Dalai Lama’s moeder
Je kunt dit speciale plekje vinden in Bekhar, Arunachal Pradesh – India. Ik kan dit kleine plaatsje niet vinden op de landkaart, het zijn ook echt maar een paar huizen. Wat ik je wel kan verzekeren is dat alleen de autorit naar het huis van de 6e Dalai Lama al de moeite waard is. Laat staan de diepe indrukken die dit bezoek mij gaf.
Wat kun je bezoeken op de weg naar het huis van de 6e Dalai Lama?
- Chakzam Brigde
Een must visit op je weg naar dit huis is de oude Chakzam Brigde. Deze is door lama Tangto Gyalpo gebouwd en hij heeft in deze regio (Nepal, Bhutan en voormalig Tibet / Arunachal Pradesh) meerdere bruggen gebouwd. Er zijn er nu nog 3 en daar is dit er eentje van.
- Dorp Mukto
In en nabij het dorp Mukto zijn wij een ochtend geweest. In die ochtend hebben wij een klein lokale papiermaker bezocht waarbij we zelf nog een vel papier mochten maken. Maar ook het maken van de authentieke yak hoeden hebben wij gezien. Beiden zijn het oude ambachten die dreigen op te houden te bestaan.
Wat was het een leuke ervaring bij beide plekken om de vrouwen aan het werk te zien en zelf mee te mogen doen.
Wil je meer lezen over Arunachal Pradesh?
Alles wat je moet weten over Arunachal Pradesh
Waarom jij ook deze staat van India wil ontdekken
Alles voor je bezoek aan de stad Bomdila – Arunachal Pradesh
Lees waar je op moet letten als jij naar India gaat
Volledige Reisgids voor New Delhi – India
Nog geen reacties